از ادبیات و تاریخ فرهنگی جامعه کمک می‌گیرد تا عقاید جامعه را نقدی راهبردی کند و نشان دهد چگونه تفکر می‌کنیم و تفکر ما چه ارتباطی با ذات جهان یعنی پوچی دارد. هنر در هر شکلی پاسخی است به پوچی و نشانه عصیان در برابر زندگی است. هنرمند می‌خواهد زنده بماند و بیافریند؛ با این که می‌داند آفرینشش پوچ است. سیزیف قهرمانی در اسطوره‌های یونانی است که به‌خاطر مخالفت با خدایان به مجازاتی مخوف محکوم می‌شود.
و آن را همان‌طور که هست بپذیریم و با آن همراه شویم. حال که انسان با پوچی روبرو شده باید آن را بپذیرد. عصیان درست باید منجر به پذیرش و سپس ستیز با پوچی شود. عصیان عبارت است از رو در رویی مداوم انسان با ابهامی که در وضعیت خویش می‌بیند. در بخش اول کتاب ما با مفهوم پوچی از دید کامو آشنا می‌شویم.
مقاله‌ی دوم این کتاب به بررسی رابطه‌ی اخلاق و پوچی می‌پردازد و بخش بیشتر آن در بررسی دون ژوان نوشته شده است تا مواضع اخلاقی خود را شرح دهد. آلبر کامو (Albert Camus)، با این اثر فلسفى دیدگاه خود را در مورد سرنوشت بشر، جهان و هستى ترسیم مى‌کند و به بررسى مضامین کلیدى مانند پوچى، خودکشى، عصیان و آزادى مى‌پردازد. از نظر کامو «تنها مسأله فلسفى جدى خودکشى است» ولى پذیرش و درک پوچى جهان به عصیان آدمى مى‌انجامد زیرا شور زندگى و انسان‌دوستى ما را به اعتراض مى‌خواند و نه به سوى تسلیم و مرگ.
به طور خلاصه مى‌توان گفت که سیزیف نماد عصیان و پوچ‌زدایى و جهاد آدمى براى خوشبختى است. کتاب کامو، شهروند آگاه را به شورشى خلاق، سازنده و غیر ایدئولوژیک براى دفاع از منزلت بشر دعوت مى‌کند. او سپس به تحلیل کارهای داستایفسکی، ازجمله ، ”دفتر یادداشت روزانهٔ یک نویسنده” ، «جن زدگان»، و «برادران کارامازف» می‌پردازد. همهٔ اینها آغازی ابزورد دارند و دو مورد اول به خودکشی فلسفی می‌پردازد. هرچند کتاب خاطرات و رمان آخر او، برادران کارامازف، در نهایت راهی به امید می‌گشایند و در حقیقت نمی‌توان آنها را آفرینشهایی ابزورد تلقی کرد.
نه اینکه باعث انکار و حذف خود از این مجموعه پوچ شویم. زیرا تا به الان، تنها حقیقتی که در دست داریم همین پوچی است. کریشانگ در یک مقاله‌ی حدودا چهل صفحه‌ای با کمک گرفتن از دیگر مصاحبه‌ها و یادداشت‌های آلبرکامو، فکر و اندیشه‌ی پشت این کتاب را شرح و بسط داده و جهان‌بینی او را خوبی برای خواننده تبیین کرده است. اگر خواندن این مقدمه در ابتدا برایتان دشوار بود، درک آن بعد از اتمام کتاب راحت‌تر خواهد شد.
این قهرمانان در زمانی که خلق شدند خارج از حوزه جریان اصلی اشتغالات ذهنی ادبی بودند؛ اما در دهه ۱۹۶۰ این قهرمانان به مخاطبینی عرضه شدند که خود مضطرب و پریشان در جهانی ناامن و کالیگولایی زندگی می کردند. آنچه خوانندگان را مجذوب کرد نگرش به «پوچی» وضع بشری بود که در آثار داستانی کامو جزئی ذاتی از ساختار، شخصیتها، و آکسیون است. افسانه سیزیف به نقد مدرنیته و انسان متجدد می‌پردازد. در واقع، احساس پوچی و شوریده‌دلی نتیجه فقدان معنا و گسترش نیست‌انگاری درون جامعه مدرن است. روند تجدد مآبی معاصر افسون زدایی را با خود می‌آورد و پی دیوارهای پوچی را می‌ریزد.
سیزیف در این راه، مواجه با واقعیتی تلخ می‌شود که بر اساس آن، زندگی به دنبال زندگی است و اگر زندگی معنا داشته باشد، انسان‌ها زندگی خود را باید تلاش کنند تا برای زندگی بدانند و تصمیم بگیرند. نسخه الکترونیک این کتاب را در نرم افزار فراکتاب برای مدت محدود حدود ده دقیقه رایگان مرور کنید و در مورد بهترین ترجمه کتاب افسانه سیزیف قضاوت کنید. در واقع وقتی انسان با جهان روبرو می‌شود، از آن انتظار پاسخ و معنا دارد. ولی پوچی انتهای راه انسان نیست، بلکه نقطه آغاز اوست. اسطوره سیزیف نوشته آلبر کامو کتابی شبه‌مقاله، پیرامون مساله پوچی است. «خدایان سیزیف را محکوم کرده بودند که پیوسته تخته سنگی را تا قله کوه بغلطاند.
شخصیت اصلی نمایشنامه «کالیگولا» دیوانه‌ای است که تلاش می‌کند به زندگی پوچ خود پایان دهد و در این مسیر جهان اطرافش را با خود همراه کند. راوی رمان «بیگانه» پس از انجام جنایتی عبث، به آگاهی می‌رسد. او درمی‌یابد که تمام عمرش را در غفلت زیسته است و در نهایت سرنوشتش را که به پوچی هرز رفته، هوشیارانه می‌پذیرد.
«بحرینی» برای سبک و سیاق نویسنده ارزش خاصی قائل است و در جریان ترجمه تلاش می‌کند تا سبک نویسنده را انعکاس دهد. به باور او ترجمه شبیه به کاری هنری است و مترجم را امانت‌داری می‌داند که رسالتش ارائه‌ی نزدیک‌ترین زبان ممکن به زبان نویسنده است. اسطوره سیزیف روشن گردانیدن مسئله «پوچی» است که البته تنها در چارچوب ذهنی دلالت و تجربه ای خاص که متعلق به خود کامو است، ارزش و اعتبار دارد. خطاب افسانه سیزیف به کسانی است که نظام اعتقادی مذهبی یا متافیزیکی یا فلسفی خاصی ندارند که اعمالشان را بدان ربط دهند، و در نتیجه اعمالشان عاری از ربط است. کامو، بی آنکه پا را از دایره نیهیلیسمش _ یکی از عناصر اصلی مسئله ای که او خود را محصور آن کرده بود _ فراتر نهد، در افسانه سیزیف پیشنهاد کرد «راهی جسته شود برای فراتر رفتن از آن».
ثبت ديدگاه