او در مدرسه آموزش‌های نظامی می‌دید، اما خودش به ادبیات علاقه‌ی بسیاری داشت؛ بنابراین پس از اتمام مدرسه خود را وقف نوشتن کرد. نوشته‌های اولیه‌ی داستایوفسکی از او مردی جوان و بسیار پانرژی و در عین حال با روانی بی‌ثبات ترسیم می‌کنند. از جمله آثار برجسته داستایفسکی می‌توان به “جنایت و مکافات”، “برادران کارامازوف”، “خاطرات خانه اموات” و “زیر زمین” اشاره کرد. او به دلیل قدرت ذهنی و دیدگاه‌های بی‌نظیر خود، همواره به یکی از برجسته‌ترین نویسندگان روسیه و جهان شناخته شده است.
از او به‌عنوان مجری طرح تشکیل مرکز تحقیقات مخابرات نیز یاد می‌شود. فعالیت سروش حبیبی در زمینۀ ترجمه، از همکاری منظم او با مجلهٔ سخن آغاز شد. او طی بیش از ۴ دهه فعالیت خود در عرصهٔ ترجمهٔ آثار ادبی، دریچۀ تازه‌ای به روی خوانندگان ایرانی گشود. آشنایی فارسی‌زبانان با نویسندگانی چون رومن گاری، آلخو کارپانتیه و الیاس کانتی از راه ترجمه‌های او بوده است.
برای مشاهده آثار دیگر در این حوزه می‌توانید از دسته بندی کتاب تاریخی بازدید فرمایید. بنابراین رئالیسم داستایفسکی چیزی فراتر از توصیف مردم معمولی و زندگی آن‌ها بود. در داستان‌های او هیچ چیز غیرممکنی رخ نمی‌دهد و همه‌ی ماجراها در فضایی مرتبط رخ می‌دهد. روسیه در زمان داستایفسکی به تازگی صنعتی شده بود، در حالی که تعداد زیادی از مردم در فقر و بدبختی به سر می‌بردند. با دستگیری داستایفسکی در محفل روشنفکرانه‌ی «پتروشفسکی» و عدم اقرار او به گناهش، دادگاه نظامی حکم مرگ برایش صادر کرد.
داستایوفسکی نامه‌های شخصی و نوشته‌هایی را که پس از مرگ او منتشر شده‌اند، در کارنامۀ نوشتاری خویش دارد. به صراحت بگویم که ستپان پیوسته میان ما نقشی خاص، و می‌شود گفت اجتماعی و سیاسی، ایفا می‌کرد و با چنان سودایی به این نقش دل بسته بود که گمان می‌کنم بی‌آن نمی‌توانست زنده بماند. او کمتر به سراغ جزییات بی‌اهمیت رفته و بیشتر شخصیت انسان را مطالعه کرد.
گفته شده است که رمان شیاطین (جن زدگان) به‌وضوح تعصبی عمیق نسبت به روسیه را در خود دارد. آنچه در این رمان توصیف شده قطره‌ای از دنیای انقلابیون است که نبضشان با ایدئولوژی می‌تپید؛ ایدوئولوژی‌ای که هر گونه خون‌ریزی مرگبار را ناگزیر می‌بیند. فئودور داستایفسکی می‌خواهد شرارت ایدئولوژی با هر ریشه‌ای را ثابت کند؛ قطعاً هر ایده‌ای که خود را مطلق بداند، محکوم به فناست و با شروع آزادی نامحدود در ایده‌پردازی به استبداد نامحدود خواهید رسید. انقلابی‌ها یا به‌عبارتی نیهیلیست‌های رمان حاضر نه سیاه مطلقند و نه سفید؛ آن‌ها دارای تمام ضعف‌های انسانی مثل غرور، آرمان‌گرایی، حساسیت، ایده‌های مخرب و… هستند. داستایفسکی تلاش کرد تا نشان دهد چگونه تعصب به ایدئولوژی‌ها خالص‌ترین، ناب‌ترین و بیگناه‌ترین مردم را به ارتکاب اعمال خشونت‌آمیز وامی‌دارد.
کتاب شیاطین (جن‌زدگان) را در ایران سروش حبیبی به فارسی برگردانده و نشر نیلوفر در سال 1386 به چاپ رسانده است. کتاب شیاطین (جن زدگان) نوشتهٔ فئودور داستایفسکی و ترجمهٔ سروش حبیبی است. این اثر یکی از شاهکارهای این نویسندهٔ بزرگ روسیه، سیاسی‌ترین کتاب او و دربارهٔ ملتی است که موازین اجتماعی را نمی‌شناسد و بدین‌ترتیب به‌جای اینکه خود را نجات دهد، نابود می‌کند.
تزار مایل نبود که حکم اجرا شود اما به محکومان لباس سفید پوشاندند و آن‌ها را به محل اعدام بردند. بخشی از این توصیفات، ستاوروگین را رهبری با مهارت وادار کردن دیگران به اعمال غیرانسانی به تصویر می‌کشد. با وقوع انقلاب صنعتی وضعیت اقتصادی و اجتماعی روسیه تزاری دگرگون می‌شود. تنها «لیبیاد کین» امکان داشت که وراجی کند، آن هم نه از خبث طینت خویش، زیرا که با ترس و وحشت بسیار خارج شده بود (و محقق است که ترس از دشمن ممکن است انسان را تا مرحله ای غیرانسانی به سکوت وادار کند)، بلکه فقط به علت طبع هرزه گویش. اما «لیبیاد کین» و خواهرش، همان فرا ناپدید شده بودند؛ آن‌ها دیگر در خانه‌ی «فیلیپوف» دیده نمی شدند؛ معلوم نبود که به کجا اسباب کشی کرده بودند. «کاتوف» که می خواستم درباره‌ی «ماریا تیموفیونا» از او خبر بگیرم؛ خود را زندانی کرده بود؛ این هشت روز را از خانه بیرون نیامده بود و حتی کار و مشغله‌ی خود را در شهر رها کرده بود.
ثبت ديدگاه