در آن سه روز کالیگولا که با آسیب‌پذیریِ بشری خود روبرو شده، تصمیم می‌گیرد راه حلی برای این مسئله پیدا کند. درواقع درد ناشی از روبرو شدن با چهرۀ فانی خویش باعث پی بردن او به پوچی زندگی می‌شود. اما راه بیرون‌شد او از این مخمصه چیست؟ عصیان در معنای خودویرانگرانۀ آن! کالیگولای وحشی و سنگدل را در پرده دوم و البته سه سال بعد از مرگ دروسیلا می‌بینیم. در دو پرده آخر نیز شاهد زوال حکومت او و البته مرگش به‌دست نزدیکانش هستیم که از خودکامگی او به ستوه آمده‌اند. آلبرکامو کالیگولا را سال ۱۹۳۸ در الجزایر نوشت و ۷ سال بعد در پاریس به روی صحنه برد.

حسی که آدم را به سمت نابودی ترغیب می‌کند و وی را بی‌اراده می‌سازد. هرچند که می‌داند در این اقدام به نابودی دیگران و ارزش‌های زندگی، خود نیز از بین خواهد رفت. «وقتی همۀ شما حضور دارید به من طعم خلأ بی‌کرانی رو می‌چشونید که قدرت نظاره بر اونو ندارم. انتظار منو می‌کشند و منو به تعجیل وامی‌دارند.» کالیگولا با دیدن مرگ دروزیلا و پیری سزونیا به این نتیجه می‌رسد که مرگش را انتخاب یا بهتر بگویم مقتدرانه به حضور خود دعوت کند و او را کم ارج و قرب و مضحکه سازد.

شخصیت اصلی آن، کالیگولا برگرفته از شخصیتی تاریخی به همین نام است که امپراطور سوم روم بود و او هم دچار جنون می‌شود. شایعات و قصه‌های مختلفی در این باره وجود دارد که به نمونه‌‌ای از آن اشاره می‌کنیم؛ کالیگولا به ارتشش که از لحاظ نظامی کاملاً آموزش‌دیده بودند دستور به جمع کردن صدف داد. کایگولای کامو هم وجه مشترک زیادی با کالیگولای حقیقی دارد.

«کالیگولا» یکی از مطرح‌ترین آثار «آلبر کامو»، نمایشنامه‌نویس، فیلسوف، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی الجزایری فرانسوی‌تبار است. کامو در سال ۱۹۵۷ به‌عنوان جوان‌ترین برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبی در زمان خودش شناخته شده است و او را بیشتر با آثاری مثل «سقوط»، «طاعون»، «افسانه‌ی سیزیف» و «بیگانه» می‌شناسیم. کتابی که در دست دارید نمایشنامه‌ی جذابی‌ست که اولین بار در سال 1945 به روی صحنه رفت و افراد زیادی را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داد. این اثر تاکنون به زبان‌های زیادی ترجمه شده است و جزو یکی از بهترین آثار نمایشی محسوب می‌شود.

هربار که ابرمردی بر تخت می‌نشیند محنت و آزمون بزرگی برای خلق آغاز می‌شود. نظام‌های تمامیت‌خواه از چپ و راست، با وعدۀ بهشت‌های واهی، روی زمین جهنم‌های واقعی به پا می‌کنند. که با هیچ چیز نمی‌توان «پوچی بنیادین هستی» را درمان کرد، اما شاید بتوان از درد آن اندکی کاست. کودکی کامو در یک زندگی فقیرانه‌ٔ طبقه‌ٔ کارگری سپری شد. در حالیکه خود کامو همیشه تعلق خود به این مکتب را نفی می‌کرد. کتاب‌ها در اپلیکیشن کتابراه با فرمت‌های epub یا pdf و یا mp3 عرضه می‌شوند.