لولیتا داستان دختری به نام دلورس است که اگرچه تنها ۱۲ سال دارد، اما برای ناپدری خود، هامبرت هامبرت، بسیار جذاب است. در واقع هامبرت که در جوانی عاشق دختر جوانی مانند دلورس بوده است، حالا او را نمادی از عشق ناتمام خود میبیند. برای همین هم اولین و تنها اولویت او به دست آوردن دختر خواندهاش است. در این مدت، غیر از اصلاحاتی که بر محتوا و جملات متون برخی کتاب ها اعمال می شود، کتابهایی هم از دریافت مجوز پیش از انتشار منع شده اند و یا در مواردی هم پس از انتشار، مجوز توزیع نگرفته یا مجوز پیش از چاپ آنها برای چاپهای بعدی باطل شده است.
این رمان تا مدتی حتی اجازهی چاپ هم نداشت، اما پس از چاپ، مخاطبان بسیاری از آن استقبال کردند. ویژگیهای مختلف داستان و همذاتپنداری افراد جامعه با داستان سبب شد افراد زیادی این رمان را بخوانند و آن را به یکدیگر معرفی کنند. از دیگر افرادی که کتب وی با ادبیات فاخر در بین انقلابیون مطرح بود، کتب استاد محمدرضا حکیمی بود. حکیمی که نویسندهای پرکار بود، کتابهایی همچون «سرود جهشها»، «خورشید مغرب» و «فریاد روزها» را در دهه 40 و 50 منتشر کرد که جزو کتب پرفروش در آن زمان بود. آثار مهندس بازرگان نیز نمایانگر رشته مطالعاتی و تحصیلاتی وی و همچنین مسائل و موضوعات سیاسی، اجتماعی است.
قبل از انقلاب برخی از نویسندگان بیشتر کتابهایشان در بین انقلابیون خواننده داشت. از بین این افراد میتوان به دکتر علی شریعتی، شهید مرتضی مطهری و تاحدی مهندس مهدی بازرگان اشاره کرد. انتشار کتب دکتر شریعتی که اغلب سخنرانیهای وی در حسینیه ارشاد و دیگر مجامع بود، ممنوع بود. کتابهایی همچون «فاطمه فاطمه است»، «سیمای محمد (ص)»، «کویر»، «شیعه»، «میعاد با ابراهیم»، «ما و اقبال»، «اسلامشناسی» و «حسین وارث آدم».
بر خلاف آنچه تصور میشود قرار نیست در این داستان با جنگ و گلوله و خونریزی روبرو باشیم؛ بلکه هدف نویسنده بیان نتیجه رفتار نژادپرستانه بر روان سیاهپوستان است. اگر علاقهمند به تجربه تاریخ از زوایا و دیدگاههای گوناگون هستید میتوانید از خواندن این کتاب لذت ببرید. کتاب ها را در چند حوزه کتب تاریخی، داستان های فارسی، داستان های خارجی و سایر موضوعات تقسیم بندی می کنیم. او را میتوان نویسنده ادبیات خصوصی نامید زیرا در داستانهایش به زوایای خصوصی و عمدتاً جنسی شخصیتها میپردازد و عقاید نامتعارفشان را فریاد میزند. ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
بخش اول به کتابهایی اختصاص دارد که در کشورهای اروپایی ممنوع بودهاند. البته برخی از این آثار در سایر کشورهای جهان حتی در ایران خودمان هم ممنوعه به حساب میآیند. نویسنده در این کتاب تلاش میکند با زبانی طنز به نقد و بررسی شرایط فرهنگی، سیاسی و ساختارهای حکومتی دوره خلفای عباسی بپردازد. در این مقاله به معرفی تعدادی از آثار و کتابهای ممنوعه و اینکه چرا چاپ کتاب با چنین موضوعاتی با چالش همراه بوده است.با ما همراه باشید. به گزارش «تابناک»؛ رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح روز جمعه 21 اردیبهشت 1397، به مدت یکساعت و نیم از سیویکمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران بازدید کردند و علاوه بر بررسی کتب بسیاری از ناشران، به مرور برخی خاطرات پرداختند.
ایران بین دو انقلاب، یکی از دقیقترین و بهترین کتاب تاریخ ایران بدون سانسور و با قلم آبراهامیان، تاریخنگار مشهور آمریکایی نوشته شده است. این کتاب، روایتی جامع از دوران مشروطه و انقلاب اسلامی در ایران است و به عنوان یکی از مراجع بزرگ تاریخ ایران، حتما باید به خوانش آن پرداخته شود. به همین دلیل، خواندن آن برای تمامی افراد علاقهمند به تاریخ معاصر ایران، توصیه میشود.
این کتاب به علت اینکه افراد را تشویق به نرفتن به جنگ میکند توسط دولت ها ممنوع شد. کتاب «دن آرام» نوشته میخائیل شولوخوف از آثار جاودانه ادبیات جهان به شمار میرود که به شیوه رئالیزم اجتماعی به نگارش درآمده و رویدادهای یک دوره بسیار با اهمیت از تاریخ مردم روسیه را بازتاب میدهد. روایت تاریخ ایران از افسانهها و اسطورههای ایران باستان تا زمان معاصر است. هرچند به توصیه ناشر دو فصل آخر کتاب حذف شده و با فصل «انقلاب بهمن 57» پایان مییابد. عزازیل نوشته یوسف زیدان، داستانی است که از روی پوستنوشتههای کشف شده در سایت های تاریخی شمال شرقی شهر حلب بازنویسی شده است. یوسف زیدان متن این پوست نوشتهها را ترجمه کرده و در قسمتهایی که متن قابل خواندن نبوده، داستان را با قلم توانمند خود تکمیل کرده است.
فارسی در این اثر با رویکردی انقلابی اقدامات پیامبر اکرم (ص) را جهت تحقق یک انقلاب اجتماعی جامع و فراگیر به شکلی تکاملی در شش فصل به تصویر کشیده است. این کتاب، که به نوعی مانیفست ایدئولوژیکی آدولف هیتلر است، یکی از بحثبرانگیزترین آثار تاریخ به شمار میآید. «نبرد من» به دلیل محتوای نژادپرستانه و تبلیغات ایدئولوژیک نازیسم، در بسیاری از کشورها ممنوع شد.
چندی پیش سازمان اسناد فهرستی از این آثار را منتشر کرد که شامل کتابهایی همچون دیوان اشعار فرخی یزدی، آثار احمد کسروی و کتابهایی درباره خسرو روزبه میشدند. همچنین رمان تهوع اثر ژان پل سارتر، آثار بزرگ علوی و مشفق همدانی نیز جزو آثار ضاله معرفی شده بود. این رویه در ایران هرگز متوقف نشد و همچنان کتابهایی انتشارشان ممنوع است یا حتی بعد از یک بار انتشار جلوی تجدیدچاپ و فروش آنها گرفته میشود، آن هم در شرایطی که برای مساله سانسور همچنان قوانین شفافی وجود ندارد.
ثبت ديدگاه