او از جامعه و انسان‌ها متنفر است و معتقد است که زندگی هیچ معنایی ندارد. اگر دوست دارید بدانید آدم‌های گوشه‌گیر و منزوی چطور دنیا را نگاه می‌کنند، کتاب یادداشت های زیرزمینی گزینه‌ی خوبی است. نویسنده با شیوهٔ زبانی زیبا و پویا، محتوای سنگین و پیچیدهٔ این کتاب را بیان می‌کند. تعامل بین شخصیت اصلی و خواننده، بیان عواطف به صورت صادقانه، و تأکید بر نقش انسان در دنیای پیچیده، این کتاب را به یک اثر بی‌نظیر تبدیل کرده است. هرچند که این موجود منزجر زیرزمینی عجیب و بیگانه است.

همگام نشدن با دیگر افراد به دلیل آگاهی بسیار راوی، نوعی خشم را در او به وجود آورده است تا مدام افراد و وضع اجتماع را به سخره بگیرد. در بخش دوم کتاب، راوی خاطرات زندگی‌اش را بازگو می‌کند. مانند افسری که او را نادیده گرفته بود و یا خاطره‌ای که از همکلاسی قدیمی‌اش تعریف می‌کند. در این بخش هم راوی از خشم‌ها، دردها، رنج‌ها و تحقیرهای گذشته که هنوز به دوش می‌کشد، می‌گوید.

بلکه چنان ایشان را در هر حال میشناسد که خودشان نیز بآن وقت شاید نشناسند . مثلا در قطعه ی ه در جهان شوالیه» و یا در «دون ژوان » مطلقاً اگر امضاء نداشت نمی فهمیدم از پوشکین است. در انتها می توانید برای اطلاعات بیشتر کتاب یادت باشد را نیز مطالعه کنید .

بخش دوم کتاب با عنوان «به‌مناسبت برف نمناک» با یک شعر شروع می‌شود. این بخش را راوی با تعریف کردن دنیای جوانی‌اش شروع می‌کند. زمانی که 24ساله بوده و در اداره‌ای کار می‌کرده است. سپس روحیات درونی خودش و رفتار آدم‌های اطرافش را نقد می‌کند. مرد زیرزمینی، کسی که تابه‌حال هیچ عاطفه‌ای از سمت کسی ندیده، سعی دارد به زن بفهماند که او نیز همینطور تنهاست و هیچ کس را ندارد. او تمام افکارش را برای زن رو میکند و ذره ذره طوری حقیقت را جلوی چشمش می‌گذارد که اشک زن درمی‌آید.

انسانی که از زندگی واقعی روی گردانده، اگر او را به آرزویش هم برسانند باز خود را بدبخت می‌پندارد. دائما به دنبال رنج است و اگر رنجی را از او کم کنند، او باز رنج دیگری را بر خودش تحمیل می‌کند. و اگر دایره آزادی‌اش را بیشتر کنید، باز با ساختن بهانه‌ای مثل آقابالاسر، دایره اختیاراتش را به دست خودش کوچک‌تر می‌کند. انسان با ذهن هزارتوی مرموز و پیچیده‌اش که هیچ وقت نمی‌توان سر از کارش درآورد. گاه از قصد مطابق امیالش پیش نمی‌رود و خواستار عذاب به دستِ خویش است.