بسیاری از ایرانیها اروین یالوم را با کتاب وقتی نیچه گریست میشناسند. نویسنده کتاب درمان شوپنهاور روانپزشک هستیگرا، نویسنده و استاد روان پزشکی دانشگاه استنفورد محسوب میشود که آثار داستانی و غیرداستانی ارزشمندی را در حوزه روان شناسی و فلسفه را برجای گذاشته است. کتاب “درمان شوپنهاور” ترجمه ای از کتاب “The Schopenhauer Cure” نوشته ی “اروین د.یالوم” (Irvin D. Yalom) است که توسط “نشر قطره” و با ترجمه ی “سپیده حبیب” منتشر شده است.
کتاب درمان شوپنهاور با ترجمه سپیده حبیب بصورت چاپی در فراکتاب موجود می باشد. انتشار رایگان کتاب بدون هماهنگی با ناشر باعث تضییع حق ناشر آن می شود. فیلیپ در کتاب یالوم، یک نسخه کالیفرنیایی قرن بیستم از شوپنهاور است که خودش چیزی شبیه به یک معتاد روابط جنسی بود. فیلیپ نوشتههای شوپنهاور را میخواند و سپس شروع به زندگی کردن مانند او میکند؛ به تنهایی بدون هیچ دوستی و جدا از نویسندگان بزرگ گذشته.
در مقابل، ژولیوس نیز اصرار دارد که فیلیپ ضداجتماعی باید هفتهای یک بار به جلسه گروه درمانی او بپیوندد. اروین دیوید یالوم استاد بازنشسته روانپزشکی در استنفورد است که تاکنون آثار داستانی و روانشناسی متعددی نوشته است. او یکی از پایهگذاران روانشناسی اگزیستانسیال یا هستیگرا محسوب میشود. یالوم در سال 2002 جایزه انجمن روانپزشکی آمریکا را دریافت کرد؛ با این حال بخش عمده فعالیتهای او در حوزه نویسندگی و نگارش کتاب است.
حلقه وصل این دو داستان درهم تنیده استاد فلسفهای است که خود نیاز به درمان روانی دارد و از قضا شیفته فلسفه شوپنهاور است. نه ماه بعد، رویدادى شگفتانگیز شکل گرفت و زندگى آرتور را به شدت تحت تأثیر قرار داد. وضعیت سلامت هاینریش شوپنهاور شصت و پنج ساله، به سرعت در معرض مخاطره قرار گرفت و خیلى زود داراى چهرهاى زرد، قلبى افسرده، حواسى پرت، و جسمى خسته شد. در بیستم آوریل 1805، به رغم تشدید بیمارى، به فروشگاه بزرگ خود در هامبورگ رفت و از پنجره بالاخانه انبار غله، به رودخانه شیرجه زد.
«درمان شوپنهاور» اثر اروین دی یالوم با ترجمهی سپیده حبیب از سوی نشر قطره منتشر شده است. آنچه «درمان شوپنهاور» را از دیگر رمانها متمایز میکند، کاوش در آموزههای فلسفی شوپنهاور است. به واسطهی برخورد جولیوس با گروه متنوعی از مراجعین در گروهدرمانی خود، خوانندگان با ایدههای شوپنهاور در مورد عشق، رنج و گرامیداشت لحظهی اینجا و اکنون آشنا میشوند. از دید یالوم و شوپنهاور هر لحظهای که تجربه میکنیم همچون گنجینهای بیمثال است که هرگز دوباره به همان شکل و سیاق تکرار نخواهد شد.
اگر حاضر میشدند پزشک معتاد شاغلی را بدون استفاده از برنامههای نوتوانی رسمی درمان کنند، خود را در معرض مجازاتهای شورای پزشکی یا شکایات خصوصی قرار میدادند (مثلاً اگر پزشک بیمار در قضاوت درمانی بیمارش مرتکب خطا میشد). در نوشتههای یالوم تاثیر دو فیلسوف بزرگ تاریخ یعنی اسپینوزا و شوپنهاور به خوبی دیده میشود و در کار روان درمانی خود نیز به روش درمان انسان گرا معتقد است. یالوم از طریق داستانگویی زنده و توسعه شخصیتهای غنی، روایتی جذاب خلق میکند که خوانندگان را تا پایان مجذوب خود نگه میدارد. او به طرز ماهرانه ای مفاهیم فلسفی را با تجربیات انسانی مرتبط در هم می آمیزد و ایده های پیچیده را در دسترس خوانندگان از هر طبقه ای قرار می دهد.
ثبت ديدگاه