اثری بسیار مهم درباره تروما که با دقت بسیار و همچنین قلم ساده‌ای نوشته است. ما نیز در ادامه این کتاب را به شما دوستان معرفی کرده و بریده‌هایی از آن را برای شما دوستان قرار خواهیم داد. شما میتوانید کتاب بدن فراموش نمی کند از نشر میلکان را از سایت کتاب تراپی تهیه کنید. هدف کتاب این است که هم حکم راهنما و هم دعوت به یک بازبینی را دارد؛ دعوتی برای مواجهه با واقعیت تروما، بررسی بهترین روش درمان آن و وقف خود، به‌مثابه‌ی افراد جامعه برای بهره‌گیری از تمامی ابزارهای موجود به‌منظور پیشگیری از وقوع آن. اگر حتی تجربهٔ تروما را نداشته‌اید این کتاب را بخوانید، اطلاعات این کتاب به شما کمک می‌کند، به‌راحتی از کسانی که دچار تروما شده‌اند، حمایت کنید.

کتاب بدن فراموش نمی کند؛ مغز، ذهن و بدن در بهبود تروما نوشتهٔ بسل ون درکولک و ترجمهٔ اکبر درویشی است و انتشارات میلکان آن را منتشر کرده است. بسل‌ ون در کولک روان‌پزشک، نویسنده، محقق و مربی مستقر در بوستون در 1943 در هلند به دنیا آمد. او مدرک دکترایش را از دانشکدهٔ پزشکی پریتزکر و دانشگاه شیکاگو در سال 1970 اخذ کرد و دورهٔ دستیاری روان‌پزشکی خود را در مرکز بهداشت روانی ماساچوست به پایان رساند.

برای رهایی از این وضعیت، سعی می‌کنند مغزشان را خاموش کنند و به دید تونلی و تمرکز افراطی روی می‌آورند. اگر نتوانند به‌طور طبیعی خاموش شوند، شاید به دارو یا الکل متوسل شوند تا جهان را به دست فراموشی بسپارند. تراژدی آنجاست که تعطیلی مغز به قیمت کنارگذاشتن عوامل لذت و شادی نیز تمام می‌شود. به نظر می‌رسد زندگی عده‌ای از مردم در قالب روایت جریان دارد؛ زندگی خودم توقف‌ها و آغازهای بسیاری داشت. خط داستانی را قطع می‌کند…، به‌یک‌باره اتفاق می‌افتد و سپس زندگی به روال خود ادامه می‌دهد. بدون فراموش نمی‌کند از سایت آمازون امتیاز 4.8 از 5 را دریافت کرده است.

• کتاب وقتی بدن نه می‌گوید اثر گبور مته پزشک و نویسندهٔ مجارستانی-کانادایی است. او در این کتاب از شادی می‌گوید و این‌که شادی در کجای مغز گنجانده شده و از کدام قسمت مغز سرچشمه می‌گیرد. علت آن چیست و چرا تا این حد به آن نیاز داریم و همچنین توضیح مي‌دهد که چه چیزی باعث می‌شود مغز ما از چیزهای خاصی خیلی خوشش بیاید اما چیزهای دیگری را دوست نداشته باشد.

محققان گروه مطالعاتی ACT به این نتیجه رسیدند که ترک هر نوع خوگیری (مانند سیگار، مصرف الکل، موادمخدر، چاقی)، علیرغم آنکه همه به مضراتشان برای سلامتی واقف‌اند، بسیار دشوار است. بسیاری از خطرات بلندمدت سلامتی ممکن است در کوتاه‌مدت برای برخی افراد مفید باشند، اما توجه کمی به این موضوع شده است. این کتاب خیلی به من کمک کرد که ریشه بسیاری از مشکلاتمو متوجه بشم.

کودکان و بزرگ‌ سالان برای کسانی که بهشان اعتماد دارند و نظرشان برایشان ارزشمند است، هر کاری می‌ کنند. کتاب بدن فراموش نمی کند فرصت‌های جدیدی را برای تسکین یا حتی بهبود آسیب‌ها فراهم کرده است. این کتاب شیوه‌ها و تجاربی را آفریده که با بهره‌گیری از قابلیت انعطاف‌پذیری عصبی طبیعی مغز به بازماندگان کمک کند تا در لحظه کاملاً احساس سرزندگی داشته باشند و به زندگی‌شان ادامه دهند.

او از دههٔ 1970 تحقیقاتش در زمینهٔ تروما و استرس پس از سانحه را آغاز کرد و پرفروش‌ترین کتاب نیویورک تایمز، «بدن فراموش نمی‌کند» را در رابطه با همین موضوع نوشت. ون در کولک که قبلاً رئیس انجمن بین‌المللی مطالعات استرس تروماتیک بود به‌عنوان مدیر شبکهٔ ملی تروماتیک کودکان نیز فعالیت می‌کرد. او استاد روانپزشکی در دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه بوستون و رئیس بنیاد تحقیقات تروما در بروکلین، ماساچوست است که خود آن را تأسیس کرد. ون در کولک بیش از 150 مقالهٔ علمی و چهار کتاب منتشر کرده است. هرچند همهٔ ما می‌خواهیم از تروما عبور کنیم، بخشی از مغز که مسئول حصول اطمینان از بقای ماست (در جایی بسیار پایین‌تر از مغز منطقی ما)، مهارت چندانی در انکارکردن ندارد. مدت‌ها بعداز اتمام تجربهٔ تروما، کوچک‌ترین اشاره به خطر به فعال‌سازی مجدد آن می‌انجامد و مدارهای مغزی آسیب‌دیده را تحریک و مقادیر چشمگیری هورمون‌های استرس ترشح می‌کند.

بیشتر قربانیان تجاوز، سربازان جنگی و کودکانی که آزار دیده‌اند وقتی به آنچه بر سرشان گذشته فکر می‌کنند، اندوهشان به ‌حدی است که می‌کوشند فکر آن رویدادها را از ذهنشان دور کرده، وانمود کنند اتفاقی نیفتاده و در نهایت با آن کنار بیایند. با داشتن خاطره‌ی ترس و احساس شرمساری از ضعف و آسیب‌پذیری مطلق، ادامه‌ی حیات به انرژی بسیار عظیمی نیاز دارد. کودکان و بزرگ‌سالان برای کسانی که بهشان اعتماد دارند و نظرشان برایشان ارزشمند است، هر کاری می‌کنند.اما اگر احساس رهاشدگی، بی‌ارزشی یا دیده‌نشدن کنیم، هیچ‌چیز در نظرمان اهمیت ندارد. برای داشتن جامعه‌ای سالم باید فرزندانی پرورش دهیم که بتوانند با خیال‌راحت بازی کنند و یاد بگیرند. بدون کنجکاوی امکان هیچ رشدی وجود ندارد و بدون تواناییِ واکاوی شخصیت خود و آنچه برایتان مهم است، ازطریق آزمون‌وخطا، امکان انطباق‌پذیری وجود ندارد. بسل ‌ون در کولک در کتاب بدن فراموش نمی‌کند از درمان‌های نوآورانه‌ای از نوروفیدبک و مدیتیشن گرفته تا ورزش و یوگا صحبت می‌کند و توضیح می‌دهد که چگونه آن‌ها را برای درمان تروما به کار برده است.

«زمانی که به این مسئله هوشیار شدم، در کمال شگفتی دیدم بسیاری از بیمارانم هم می‌گفتند قادر به احساس همهٔ قسمت‌های بدنشان نیستند. گاهی از آن‌ها می‌خواستم چشمانشان را ببندند و بگویند چه‌چیزی در دستانشان گذاشته‌ام. فرقی نمی‌کرد آن چیز کلید باشد، یا سکه یا دربازکن، اغلب اوقات حتی از حدسی ساده هم عاجز بودند؛ ادراکات حسی‌شان عملاً از کار افتاده بود. در سال 1985، وینسنت فلیتی، متخصص داخلی، یک کلینیک چاقی را اداره می‌کرد. وقتی به همراه تیمش رفته‌رفته بررسی‌های دقیق‌تری انجام دادند، در کمال تعجب متوجه شدند که اکثر بیمارانی که از چاقی مفرط رنج می‌بردند، در کودکی مورد آزار قرار گرفته بودند.