این کتاب در مورد تکامل است و می‌کوشد دیدگاه داروین در این‌باره را کامل کند. توضیح آنکه داروین چیزی در مورد ژن‌ها نمی‌دانست و به همین دلیل نظریه‌اش کمبودهایی داشت. با کشف ژن‌ها در قرن بیستم و تلفیق آن با نظریه تکامل داروین راه برای ارائه نظریه‌ای کامل‌تر باز شد اما هنوز میان زیست‌شناسان بر سر میزان اهمیت ژن‌ها اختلاف بود و اختلاف هست. کتاب ژن خودخواه در سال ۱۹۸۹ ویرایش دومی پیدا می‌کند که در آن علاوه بر یک مقدمه جدید، پانوشت‌های مفصلی به یازده فصل ویرایش اول اضافه می‌شود به علاوه دو فصل جدید که یکی از آن‌ها خلاصه‌ای از کتاب ۱۹۸۲ داکینز با عنوان فنوتیپ گسترش‌یافته است.
کتاب ژن خودخواه یکی از آن کتاب‌هاست، همانطور که منشأ انواع داروین بود. کتاب ژن خودخواه از مهم‌ترین و معروف‌ترین کتابهای علمی جهان است. در یک نظرسنجی فرهنگستان علوم انگلستان از کتابخوانان بریتانیایی در سال ۲۰۱۷ کتاب ژن خودخواه لقب “تأثیرگذارترین کتاب علمی طول تاریخ” را از آن خود کرد، یعنی حتی تأثیرگذارتر از کتابهای داروین و نیوتن. هرچند شاید اگر این نظرسنجی امروز تکرار می‌شد کتاب انسان خردمند از ژن خودخواه پیشی می‌گرفت. ایده‌های مطرح شده در ویرایش اول کتاب، به اعتراف خود داکینز، متعلق به خود او نیست بلکه آن‌ها را از چهار (به گفته خودش) قهرمان کتاب گرفته است. این چهار زیست‌شناس جورج ویلیامز، ویلیام همیلتون، جان مِینارد-اسمیت و رابرت تریوِرز هستند که داکینز ایده‌های آن‌ها را فقط آسان‌فهم و تبلیغ کرده است.
در تابستانی که گذشت کتاب ژن خودخواه نوشته ریچارد داکینز به ترجمه خانم دکتر شهلا باقری، نشر اختران، را با گروهی از علاقه‌مندان همخوانی کردیم. این کتاب ترجمه دیگری هم به قلم آقای دکتر سلطانی دارد (نشر مازیار) که معروف‌تر است اما اشتباهاتش کم نیست و این بنده به خواست خود مترجم ویرایش علمی‌اش را در قالب یک کارگاه آنلاین و رایگان در دست دارد. کتاب “ژن خودخواه”، اثری نوشته‌ی “ریچارد داکینز” است که نخستین بار در سال 1976 وارد بازار نشر شد. داکینز با انتشار این کتاب فوق‌العاده ارزشمند و آموزنده، موفق به ایجاد تغییری بزرگ در شیوه‌ی نگاه ما به خودمان و دنیای پیرامونمان شد.
راندن یک قایق تلاش جمعی است اما به هر حال برخی پاروزنان در این کار بهتر از بقیه اند. فکر کنید که یک مربی بخواهد از بین تعدادی پاروزن تیم اصلی خودش را انتخاب کند که برخی برای پارو زدن در جلو، برخی در عقب و برخی در وسط قایق تخصص داشته باشند.
نسخه های دیگر آن ژن خوب ممکن است در بدن های دیگر به سر ببرند که فاقد آن ژن کشنده اند. بسیاری از نسخه های ژن های خوب از آن رو به زیر کشیده می شوند که به طور اتفاقی بدنی را با ژن های بد شریک می شوند. فرض کنید که شیوه انتخابش به این شرح باشد که هر روز به طور شانسی سه نفر را برای هر جایگاه امتحان کند و سه تیم را در مسابقه با هم قرار دهد و بعد از چند هفته مشخص شود که قایق برنده اغلب اوقات از آن نفرات مشخصی است.
ثبت ديدگاه