اگر این فرضیه درست باشد منطقی است که داستان کتاب مقدس درباره آدم و حوا، یک روایت قدیمی درباره منشاء تمدن بوده که در نزدیکی ایران امروزی رخ داده است. اعمال رسولان به ما نشان می‌دهد که چگونه پیام مسیح پس از عروج او توسط حواریون گسترش یافت و کلیسای اولیه شکل گرفت. عهد جدید به زبان یونانی کوینه نوشته شده است، که زبان رایج در امپراتوری روم در قرن اول میلادی بود. محققان یهود در مکتب هاى تلمودىِ فلسطین و بابل در حدود قرن ششم بعد از میلاد کوشیدند تا متون مقدس یهودى را احیا و تنظیم کنند و آنها را به شکل معتبر عبرى بازگردانند. آنان قرن ها بر روى متنى سنتى کار کردند که به متن ماسورایى (Masoretic Text)معروف است و از هنگام تکمیلش در سده دهم مقبولیتى عام و فراگیر یافته است.

در این پیمان نجات بشر (یا مرتبه‌ای از آن) با وعده و وعید، قانون و شریعت به دست می‌آید، در حالی که در عهد جدید نجات از طریق محبت حاصل می‌شود. مکاشفه یوحنا کتابی پیشگویی است که به رؤیاها و نمادهایی درباره آخرالزمان، داوری نهایی و بازگشت عیسی مسیح می‌پردازد. این کتاب یکی از بحث‌برانگیزترین و نمادین‌ترین کتاب‌های عهد جدید است که تفاسیر مختلفی از آن ارائه شده است. موعظه بر فراز کوه یکی از مهم‌ترین تعلیمات عیسی مسیح در عهد جدید است که در انجیل متی فصل‌های 5 تا 7 آمده است. این نامه به تبیین مفاهیم عمیق تئولوژیکی مانند عدالت، نجات و ایمان می‌پردازد.

این متن در درجه اول توسط گروهی از یهودیان معروف به ماسورت‌ها بین قرن‌های ۷ تا ۱۰ میلادی کپی، ویرایش و توزیع شد. قدیمی‌ترین نسخه کامل شناخته شده، نسخه خطی لنینگراد، به اوایل قرن ۱۱ میلادی بازمی‌گردد. پطرس به عنوان یکی از نزدیک‌ترین حواریون به عیسی، نقش مهمی در رهبری کلیسای اولیه داشت. او در روز پنطیکاست سخنرانی کرد و باعث شد هزاران نفر به ایمان مسیحی بپیوندند. پطرس در نامه‌های خود به مسائلی مانند ایمان، امید و مصائب می‌پردازد.

عهد جدید و عهد عتیق دو بخش اصلی کتاب مقدس مسیحیان هستند که هر یک دارای نقش مهمی در درک پیام‌های الهی می‌باشند. عهد عتیق شامل داستان‌های خلقت، تاریخ قوم اسرائیل، پیشگویی‌ها و قوانین شریعت است و بیشتر بر ارتباط خدا با قوم بنی‌اسرائیل تمرکز دارد. در مقابل، عهد جدید بر زندگی، مرگ و رستاخیز عیسی مسیح و گسترش پیام او به ملت‌ها تمرکز دارد. عهد جدید، به‌عنوان بخشی اساسی از کتاب مقدس مسیحیان، نه تنها در شکل‌دهی اعتقادات مسیحی بلکه در تاریخ، فرهنگ و هنر جهان تأثیرات گسترده‌ای داشته است. این کتاب‌ها که شامل زندگی و تعالیم عیسی مسیح و همچنین نامه‌ها و پیشگویی‌های رهبران اولیه مسیحیت است، همچنان به‌عنوان منبع اصلی الهام و راهنمایی معنوی برای میلیون‌ها نفر در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند.

از سه انجیل نخست به «اناجیل همدید» یاد مى شود، به این معنا که منبع مشترکى دارند. دیدگاه معاصر بر این عقیده است که مرقس منبع متى و لوقا بوده و دو کتاب اخیر منبع مشترک دیگرى به نام Q داشته اند که برگرفته از واژه آلمانى quelle به معناى منبع است که عمدتاً همان گفته هاى عیسى است. دانیال یکی از پیامبران بزرگ در دربار بابل بود که نویسنده کتاب دانیال است. این کتاب شامل داستان زندگی دانیال و پیشگویی‌های او درباره آینده جهان و ظهور نجات‌دهنده است. به طور خاص سومریان باستان، که به عنوان اولین تمدن انسانی شناخته می‌شوند، اسطوره‌ای به نام «اِنوما اِلیش» را ثبت کرده‌اند که شباهت زیادی به روایت کتاب پیدایش عهد عتیق دارد. او در حدود سال ۶۳۰ قبل از میلاد، زمان حکومت یوشیا و معاصر با ارمیا، ناحوم و حبقوق به پیغمبری رسید.

این شصت و شش کتاب در مجموع “کانُن” کتاب مقدس (canon) نامیده می‌شود. در واقع این اصطلاحی عمومی برای سنجش میزان عدالت و داوری در مورد قضاوت کردن دیگران بود. این تحول باعث شد که انسان‌ها از زندگی شکارچی-گردآورنده به سمت کشاورزی حرکت کنند و اولین سکونتگاه‌های دائمی انسانی شکل بگیرد. در روایات مقدس آدم و حوا در مکانی به نام باغ عدن زندگی می‌کنند که سرزمینی زیبا و پر از نعمت و فراوانی است. بر اساس تحقیقات این آدم ژنتیکی حدود ۱۸۰ تا ۲۰۰ هزار پیش زندگی کرده است.

در حالى که بیشتر نویسندگان عهد عتیق ناشناخته اند، بخش عمده منابع عهد جدید معلوم است و رسالت اساسى تحقیقات مربوط به آنها این است که متون را تا آنجا که شدنى است به دست نوشته هاى اصلى برگردانند. در عهد عتیق، یوسف، یکی از دوازده پسر یعقوب، توسط برادرانش به مصر فروخته شد. اما با هدایت الهی، یوسف به یکی از مشاوران اصلی فرعون تبدیل شد و در نهایت خانواده خود را نجات داد. داستان ابراهیم و قربانی اسحاق یکی از برجسته‌ترین داستان‌های عهد عتیق است. خداوند برای آزمودن ایمان ابراهیم، به او دستور داد تا پسرش اسحاق را قربانی کند.