ما ایرانی‌ها سپاسگزار بار نیامدیم و با مقایسه‌های غیرمنصفانه و گاها تعصب‌آمیز ارزش شاهکارهای دیگران را به عمد مخدوش می‌کنیم. من ترجمه‌های این بزرگوار مرحوم را در کنار دیوان حافظ و کلیات سعدی و…نگهداری می‌کنم. کتاب شاه جنگ ایرانیان در چالدران (The Great Iranian’s War in Chaldoran & Greece) اثر اشتن متز یکی دیگر از ترجمه‌های ذبیح الله منصوری است که به ماجرای جنگ چالدران میان ارتش ایران و عثمانی می‌پردازد. این رمان تاریخی به روایت جنگی می‌پردازد که ایرانیان در آن شکست خوردند، اما رشادت‌های قزلباش‌های ارتش اسماعیل صفوی در این جنگ برای همیشه در اذهان مردم ایران ماندگار شد. ذبیح‌الله حکیم‌الهی دشتی، فرزند اسماعیل معروف به ذبیح‌الله منصوری و با نام‌های مستعار پیشتاز و ناصر (زادهٔ ۱۲۷۸ در سنندج – مرگ ۱۹ خرداد ۱۳۶۵ در تهران)، پرکارترین مترجم تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران، روزنامه‌نگار، نویسنده و به گفتهٔ خودش قهرمان بوکس سبک‌وزن ایران بود.
اما بایستی تاکید کنیم که منصوری تعدادی ترجمه از نویسندگان شناخته شده دارد که انتساب آن آثار به این نویسندگان مسلم است. مثل آثار موریس مترلینک، موریس دوکپرا، آگاتا کریستی، سروانتس، الکساندر دوما و دیگران. از آثار قابل توجه دیگرش می‌توان به سینوهه پزشک مخصوص فرعون، خواجه تاجدار، خداوند الموت (حسن صباح)، ابن سینا نابغه‌ای از شرق، اسپارتاکوس، امام حسین و ایران، اندیشه‌های یک مغز بزرگ (۴ ج)، افکار مترلینک و منم تیمور جهانگشا اشاره کرد. در جوانی و در سن جوانی بیست و دو سه سالگی, به دریانوردی و کار بر روی دریا بسیار علاقمند شده بود و برای دستیبای به این رویا، راهی تهران شد اما آنجا سر از روزنامه «کوشش» درآورده و داستان‌های بازاری و پلیسی را ترجمه می‌کرد.
ذبیح الله منصوری فرزند اسماعیل با نام‌های مستعار پیشتاز و ناصر متولد ۱۲۷۸ در سنندج – وفات ۱۹ خرداد ۱۳۶۵ در تهران از پرکارترین مترجم تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران، روزنامه‌نگار، نویسنده و به گفتهٔ خودش قهرمان بوکس سبک‌وزن ایران بود. ذبیح‌الله منصوری در سال ۱۲۹۹ وقتی به تهران آمد می‌خواست در رشته دریا نوردی تحصیل کند ولی در روزنامه کوشش به ترجمه چند کتاب پرداخت و از آن به بعد به نوشتن اشتغال یافت. بنابر شواهد و دلایل موجود بسیاری از کارهای او که به نام ترجمه چاپ شده‌است توسط خود او تألیف شده اما بنا بر ضعف فرهنگی آن دوران ایران و تمایل ناشران برای چاپ آثار ترجمه از نویسندگان خارجی، منصوری برخی از کارهایش را به ناچار به نام ترجمه نویسندگان موهومی چاپ کرد.
کتاب نبرد دریایی تزوشیما (با نام کامل نبرد دریایی تزوشیما به انضمام یک سازمان بزرگ جاسوسی) کتابی است نوشته نوئل باش و ویلوف بای که توسط ذبیح الله منصوری ترجمه و اقتباس شده است. این کتاب به شرح نبرد دریایی مهم تزوشیما از نبردهای مهم جنگی بین روسیه و ژاپن در اوایل قرن بیستم میلادی می پردازد. از ویژگی‌های مهم ذبیح الله منصوری می‌توان به توانایی نگارش داستان‌های تاریخی و غیرتاریخی اشاره کرد. او در این عرصه صاحب‌سبک بود و متون تاریخی را به گونه‌ای می‌نوشت که مخاطبان از هر قشری بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند.
از آثار قابل توجه دیگرش می‌توان به سینوهه پزشک مخصوص فرعون، خواجه تاجدار، خداوند الموت (حسن صباح)، ابن سینا نابغه‌ای از شرق، اسپارتاکوس، امام حسین و ایران، اندیشه‌های یک مغز بزرگ (۴ ج)، افکار مترلینک و منم تیمور جهانگشا اشاره کرد. ذبیح‌الله منصوری در سال ۱۲۹۹ وقتی به تهران آمد می‌خواست در رشته دریانوردی تحصیل کند ولی در روزنامه کوشش به ترجمه چند کتاب پرداخت و از آن به بعد به نوشتن اشتغال یافت. كتاب نایاب ” لولیتا ” اثر ماندگار ولادیمیر ناباکوف با ترجمه بی‌نقص ذبیح‌الله منصوری است.سرگذشتی که شما در این کتاب می‌خوانید، شرح‌حال یک زندانی است که در روز شانزدهم نوامبر 1952 میلادی، چندروز پیش از محاکمه نظامی، در زندان درگذشت.
در کتابراه برای همه سلیقه‌ها از داستان، رمان و شعر تا روانشناسی، تاریخی، علمی، موفقیت و… اپلیکیشن کتابخوان کتابراه برای اندروید، IOS و ویندوز در دسترس است. سبک عجیب و متفاوت ذبیح الله منصوری این بود که در هنگام ترجمه، کتاب‌ها و داستان‌ها را به سبک و طبق علاقه‌ی خود بسط می‌داد و هر جا لازم می‌دانست، اطلاعات خود را به متن ترجمه‌شده اضافه می‌کرد. با نگاهی به نوشته‌های ذبیح‌الله منصوری درمی‌یابیم که وی بیش از آنکه مترجم باشد نویسنده‌ای توانا بوده‌است. گفته می‌شود که ذبیح الله منصوری حدود ۱۲۰۰ عنوان داستان و مقاله و کتاب نوشته‌است. ذبیح الله منصوری نوزدهم خرداد 1365 در 87سالگی در بیمارستان شریعتی تهران چشم از دنیا فروبست و پیکرش در آرامگاه خانوادگی شماره‌ی 596 بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
ثبت ديدگاه