بلقیس در سرزمین یمن ماندگار شد در حالی که حضرت سلیمان نیز به سرزمین فلسطین رفت و ماهی یک مرتبه به سرزمین یمن سفر میکرد و در آن جا به مدت سه روز اقامت داشت. خدا در قرآن، حضرت سلیمان را بزرگ شمرده و او را از بندگان صالح و انبیای مرسل خوانده است، و برای حضرت سلیمان سیمایی ترسیم می‌کند که از هر گونه آلودگی پاک و منزه است.کتاب مقدس در مورد حضرت سلیمان، بیش‌تر بر جزییات تکیه می‌کند. نسب نامه حضرت سلیمان در کتاب مقدس، مفسران اهل کتاب را بر آن داشته است تا دست به توجیه بزنند. و از سوی دیگر، مادر او را بتشبع همسر اوریای حتّی می‌داند.چهره ای که عهد عتیق از سلیمان ترسیم می‌کند، یک دستگاه سلطنتی با همه لوازم آن است. ترسیم شکوه و جلال سلطانی در ابعاد گوناگونِ زندگی سلیمان مانند رقابت برای سلطنت و رها کردن اصول در عهد عتیق دیده می‌شود. در حالی که، قرآن سلیمان را در شمار انبیای الاهی به حساب می‌آورد.از ویژگی‌های کتاب مقدس، بیان کردن رقابت‌ها برای دست‌یابی به حکومت و تجزیه حکومت پس از سلیمان و برشمردن علل تجزیه است.
حضرت سلیمان( علیه السلام ) از پیامبران بزرگ و نامدار است و نامش هفده بار در قرآن تکرار شده است. ابن خلدون، عبد الرحمن بن محمد، دیوان المبتدأ و الخبر فی تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشأن الأکبر(تاریخ ابن خلدون)، تحقیق خلیل شحادة، ج 2، ص 112، بیروت، دار الفکر، چاپ دوم، 1408ق. او فرزند داوود نبی(ع) بود که به مقام نبوت رسید و نام حضرتشان، هفده بار در سوره‌های متعددی از قرآن کریم آمده است. مجموعه 24 جلدی «داستان پیامبران» از جمله مجموعه‌هایی است که در واحد کودک و نوجوان انتشارات امیرکبیر به چاپ رسیده است. هر جلد از این مجموعه زندگی یک پیامبر را با قلم یک نویسنده بازگو کرده است. این مجموعه با هدف آشنایی کودکان با گوشه‌هایی از زندگی پیامبران الهی و درک بهتر مسائل مذهبی و دینی و عبرت گرفتن از تاریخ و سیره و رفتار پیامبران منتشر شده است.
قرآن شخصیت حضرت سلیمان را به عنوان یک فرد حکیم الاهی معرفی می‌کند، اما اثر مکتوبی به او نسبت نمی‌دهد. دیدگاه قرآن کریم در مورد ویژگی‌های آن حضرت این گونه است که او را از جمله پیامبران بزرگ الهی می‌داند که مورد عنایت خاصّ خداوند قرار گرفته و گنجینه نعمت و قدرت الهی بر روی زمین به دست وی داده شد. او به اذن خداوند در روی زمین دارای قدرت و حکومت ظاهری بی‌نظیری در تاریخ گشته و خداوند باد را مسخّر وی، و جماعت شیاطین و جنیّان و پرندگان و حیوانات را به خدمت وی در آورده‌بود. قرآن کریم در مورد ویژگی‌های آن‌حضرت می‌فرماید؛ او از جمله پیامبران بزرگ الهی بود که مورد عنایت خاصّ خداوند قرار گرفت و گنجینه‌ی نعمت و قدرت الهی بر روی زمین به دست وی داده شد. او به اذن خداوند در روی زمین دارای قدرت و حکومت ظاهری بی‌نظیری در تاریخ شد و خداوند باد را مسخّر وی کرد، و جماعت شیاطین و جنیّان و پرندگان و حیوانات را به خدمت وی در آورد.
خداوند در سوره نمل، داستان حضرت سلیمان( علیه السلام ) و ملکه سبأ را- بدون بردن نامی از او ذکر کرده است. البته نام او طبق اکثر روایات و نقل های تاریخی،« بلقیس» می باشد. قرآن درباره ازدواج سلیمان با ملکه سبأ، هیچ اظهار نظری نکرده، ولی در بعضی از منابع، این ازدواج نقل شده است؛ حضرت سلیمان که دختر« شرح حمیری» که نامش بلقیس بود، ازدواج کرد. طبق گفته ها بعد از این ازدواج، حضرت سلیمان اقدام به ساخت سه قلعه بی نظیر به نام« سلحین»،« بینون»،« غمدان» در یمن کرد.
حضرت سلیمان علیه السلام از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل می باشد. خداوند نیروهای بزرگ و امكانات بسیار در اختیار وی قرار داده بود، تا آن جا كه رعد و برق و جن و انس و همه پرندگان و چرندگان و حیوانات ديگر تحت فرمان وی بودند و حضرت سلیمان (ع) زبان همه آن ها را می دانست و بر سرتاسر زمین فرمانروایی می نمود. حضرت سلیمان علیه السلام فرزند حضرت داود علیه السلام و یکی از پیامبران بنی اسرائیل است. مطابق با آنچه در قرآن آمده، خداى تعالى علاوه بر مقام نبوت، به او مُلکى عظیم اعطا نمود، همچنین جنّ و باد را برایش مسخّر کرد و زبان پرندگان را به وى آموخت. حضرت سلیمان چهل سال حکومت کرد و آصف بن برخیا وصی او بود.
وی از خداوند، حکومتی را تقاضا کرد که پس از او مستحق هیچ کس نباشد. دعای او توسط خداوند به استجابت رسید و جنیان، شیاطین، باد و پرندگان به جز انسانها ، تحت فرمان او در آمدند. شخصیتِ بزرگوار حضرت سلیمان نبی (علیه السلام) نیز که از پیامبران عظیم‌الشأن الهی و همچنین یکی از انسان های برجسته تاریخ بشر است، دارای یک زندگانی پر از فراز و نشیب است.
در تورات، وارث و جانشین حضرت سلیمان (علیه السلام)، «رحبعام»؛ فرزند او ذکر شده است،38 اما در برخی دیگر از منابع، از شخصی به نام «آصف بن برخیا» نام برده شده است. از این بیان می توان استفاده نمود که محل تولد حضرت سلیمان (علیه السلام) نیز شهر بیت لحم بوده؛ چرا که مکان حکومت وی نیز همین شهر بوده است. پس اگر هفده را از 4236 کم کنیم عدد 4219 به دست می آید. نتیجه این که بر اساس این گزارش هنگام تولد آن حضرت، 4219 سال بعد از هبوط حضرت آدم (علیه السلام) می شود. در مقابل، تصویر حضرت سلیمان (علیه السلام) در تورات و نزد یهودی‌ها؛ تصویری مخدوش و همراه با خرافات و نسبت‌های ناروایی است که چهره تابناک این پیامبر الهی را با غباری از اتّهامات و اندیشه‌های باطل پوشانده‌است. سلیمان(ع) نیز مانند دیگر پیامبران الهی پس از سال‌ها تلاش در راه هدایت مردم، سرانجام طعم مرگ را چشید و در جوار مزار پدر بزرگوارش در بخش قدیمی بیت‌المقدس(شهر داوود) آرام گرفت.
برقى، احمد بن محمد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، ج 2، ص 554، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق؛ صدوق، محمد بن علی، امالی، ص 8، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق. او فرزند داوود نبی( علیه السلام ) بود که به مقام نبوت رسید و نام حضرتشان، هفده بار در سوره‌های متعددی از قرآن کریم آمده است. ابن سعد، محمد، الطبقات الکبرى، تحقیق، عبد القادر، محمد، ج 8، ص 163، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ دوم، 1418ق؛ البدایة و النهایة، ج 2، ص 15. برقى، احمد بن محمد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، ج 2، ص 554، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق؛ صدوق، محمد بن علی، امالی، ص 8، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق. سلیمان(ع) نیز مانند دیگر پیامبران الهی، پس از سال‌ها تلاش در راه هدایت مردم سرانجام طعم مرگ را – اما به گونه‌ای خاص – چشید و در سرزمین «فلسطین» در جوار مزار پدربزرگوارش آرام گرفت. به فرمان خداوند باد و پرندگان و جانوران و دیوها و پریان مطیع سلیمان بودند و دستوراتش را اجرا می‌کردند.
سلیمان هدهد را نزد ملکه سبا فرستاد تا او را به دربارش دعوت کند. داستان حضرت سلیمان در عهد عتیق درکتاب ملوک اول آمده و بسیار در حشمت و جلالت امر او و وسعت ملک و حکومتش و فراوانیثروتش و بلوغ حکمتش سخن گفته است. به دنبال این تصمیم، وی با جمعی از اشراف و بزرگان قوم خود حركت كرده و یمن را به قصد شام ترک می گوید، تا از نزدیک به تحقیق بیشتری بپردازد. یکی از تفاوت‌های شاخص آن حضرت با سایر انبیاء الهی، به جز پدر بزرگوارش حضرت داوود (علیه السلام)، جایگاه اجتماعی او به عنوان یکی از پادشاهان عالم است. عصر ایشان بر خلاف همه اعصار گذشته و پیامبران قبل از او (غیر از پدرش)، عصری است که یک رهبر آسمانی و یک پیامبر الهی بر مردم حکومت و فرمانروایی می کند.
ثبت ديدگاه