این کتاب که مجموعه اى از اشعار عاشقانه است، به حضرت سلیمان منسوب است. هرچند ظاهر این اشعار اشاره به عشق دنیوى دارد، اما مى تواند به عنوان کنایه و مجاز تلقى شود. طبری، محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 19، ص 87، بیروت، دار المعرفة، چاپ اول، 1412ق؛ الأخبار الطوال، ص 20. لشکریانی از جن و انس و پرندگان درخدمت حضرت سلیمان (ع) بودند. خداوند باد را مسخر او کرده بود و مواهب فراوانی کهیک اقتدار و حکومت وسیعی برای ایشان پدید آورد.
در این کتاب صَفَنْیا قوم را بیم مى دهد و مى گوید خدا هر قومى را که گناه کند، مجازات مى کند. او همچنین از شکوه و عظمت اسرائیل که خدا به آن باز خواهد گرداند، سخن مى گوید. هنگامى که پادشاه بابل به کشور یهودا حمله کرد، دانیال پسر جوانى بود. در بابل او به دربار نبوکدنصر راه مى یابد و خوابهاى پادشاه را تعبیر مى کند.
این کتاب که به یوحنا، نویسنده انجیل چهارم، منسوب است، کتابى است رمزى و سرى که حوادث آینده را پیشگویى مى کند و بنابراین نباید ظاهر آن را معیار قرار داد. این کتاب در زمانى نوشته شده که مسیحیان سخت تحت فشار و شکنجه بوده اند. به گفته عهد جدید، یعقوب برادر حضرت عیسى بوده و به مقام اسقفى کلیساى اورشلیم رسیده است. در این نامه او بر خلاف گفته هاى پولس به مسیحیان گوشزد مى کند که ایمان تنها کافى نیست و باید به شریعت هم عمل کنند.
کتاب مقدس عنوان مجموعه اى از نوشته هاى کوچک و بزرگ است که مسیحیان همه آنها را و یهودیان بخشى از آنها را کتاب آسمانى خود مى دانند. عنوان معروف این کتاب در زبان انگلیسى و بیشتر زبانهاى اروپایى Bible و یا هم خانواده آن است که از کلمه یونانى Biblia، به معناى «کتابها»، گرفته شده است. عنوان دیگر این کتاب در این زبانها Scripture است که ریشه لاتینى دارد و به معناى «نوشته» است. 8 آیات ۲۲ تا ۴۴ سوره نمل به داستان ملکه سبا و حضرت سلیمان پزداخته است. جمعی از طایفه جنیان به اذن خداونددر اختیار حضرت سلیمان بودند و نزد او کار می‌کردند و هرآنچه می‌خواست برایش انجاممی‌دادند. اگر یکی از آنها از فرمان سرپیچی می‌کرد آتش و عذاب الهی شامل حالش می‌شد.
حَبَقُّوق در این کتاب مردم را به ترک گناه و توبه دعوت مى کند و از مجازات آنها و حمله بابلیها خبر مى دهد. او با وجود مشکلات زیاد، هیچ گاه از خدا دست برنمى دارد و در سرودى نشان مى دهد که در هر حال اعتمادش به خداست. برقى، احمد بن محمد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، ج 2، ص 554، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق؛ صدوق، محمد بن علی، امالی، ص 8، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق. سلیمان نبی(ع) از پیامبران بزرگ بنی‌اسرائیل بود که در سرزمینی بین مصر و شام(بیت لحم) دیده به جهان گشود. در آن ایام شیطانها آزادانه به کار خود مشغولشدند و کتابهائى از سحر و کفر نوشتند و آنها را در زیر تخت سلیمان دفن کردند. و گروهی ازجن به اذن پروردگارش نزد او کار می کردند، و هر کدام از آنان از فرمان ما سرپیچیمی کرد از عذاب سوزان به او می چشاندیم.
ترسیم شکوه و جلال سلطانی در ابعاد گوناگونِ زندگی سلیمان مانند رقابت برای سلطنت و رها کردن اصول در عهد عتیق دیده می‌شود. در حالی که، قرآن سلیمان را در شمار انبیای الاهی به حساب می‌آورد.از ویژگی‌های کتاب مقدس، بیان کردن رقابت‌ها برای دست‌یابی به حکومت و تجزیه حکومت پس از سلیمان و برشمردن علل تجزیه است. قرآن شخصیت حضرت سلیمان را به عنوان یک فرد حکیم الاهی معرفی می‌کند، اما اثر مکتوبی به او نسبت نمی‌دهد.
بخش اول، که مشتمل بر هفده کتاب و شامل تورات تا کتاب اِستر است، از خلقت جهان و انسان آغاز مى شود و تاریخ بنى اسرائیل را تا حدود قرن پنجم قبل از میلاد ادامه مى دهد. هرچند در این بخش مطالب متنوعى از قبیل شریعت و اخلاق هم وجود دارد، اما از آنجا که بخش عمده آن تاریخ است، آن را بخش تاریخى نامیده اند. به فرمان خداوند باد و پرندگان و جانوران و دیوها و پریان مطیع سلیمان بودند و دستوراتش را اجرا می‌کردند. دیوها و پریان به دستور او ساختمان‌هایی بزرگ و معابد و محراب‌هایی از سنگ‌های گرانبها و حوض‌های سنگی باارزشی برای او ساختند، اما با همه ثروتی که داشت ساده زندگی می‌کرد و غذای کمی می‌خورد. موقعیت جغرافیایی پادشاهی اسرائیل در زمان حکومت سلیمان، در منطقه‌ای با منابع طبیعی فراوان قرار داشت. سلیمان از این منابع، از جمله چوب درختان سدر لبنان برای پروژه‌های ساختمانی، طلای سرزمین اوفير و سایر مواد با ارزش، بهره می‌برد.
ثبت ديدگاه