ارتباط با ملکه سباقصه های زيادي در خصوص سلیمان و ملکه سبا وجود دارد. بر مبنای نوشتارهای یهودی سلیمان به تمامی موجودات زنده جهان مسلط شده بود اما روزی متوجه شد که هدهد در پیش وی حاضر نشده است. وی به دنبال هدهد می فرستند و هدهد به وی می گوید که به دنبال سرزمین جدیدی رفته بوده است.

پس چون مرگ را بر او (در حالی که تکیه بر عصا زده بود) حتمی کردیم (و او را میراندیم) جز جنبنده خاکی (موریانه) که عصای او را می خورد آنها را (اجنّه و خاندان او را) از مرگش آگاه نساخت. به جاى آن دو بهشت، دو سرزمین به جا ماند، که گیاهان تلخ و بوته سدر از آن سر در آورد. قسم دوم علاوه بر نبی، رسول هم بودند كه مأمور به دعوت نیز بودند، لكن تابع دين رسول دیگری بودند؛ مثل حضرت لوط، حضرت اسمعيل، حضرت اسحق، حضرت يعقوب، حضرت يوسف و حضرت شعيب (علیهم السلام)، كه تابع حضرت ابراهيم (علیه السلام) بودند. البته روشن است که این سخنان دقیق و قطعی نیست؛ لذا مشاهده می شود که میان دو قول 170 سال تفاوت وجود دارد. وی دارای همسران و فرزندانی نیز بوده که به طور دقیق، نام و اسامی آنها در منبع خاصی نیامده‌است.

دیوها و پریان به دستور او ساختمان‌هایی بزرگ و معابد و محراب‌هایی از سنگ‌های گرانبها و حوض‌های سنگی باارزشی برای او ساختند، اما با همه ثروتی که داشت ساده زندگی می‌کرد و غذای کمی می‌خورد. روزی حضرت سلیمان انگشترش را به کنیزی سپرد تا به گرمابه برود یکی از دیوهای بدجنس وقتی فهمید انگشترحضرت سلیمان در دستش نیست تصمیم گرفت از این فرصت استفاده کند و انگشتر را از کنیز بگیرد. او خودش را به شکل حضرت سلیمان درآورد و انگشتر را از کنیز گرفت. دیو با در دست داشتن انگشتر خودش را حضرت سلیمان معرفی کرد و روی تخت او نشست.

البدایة و النهایة، ج ‏2، ص 32؛ طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 1، ص 503، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق. در میان پیامبران، قرآن کریم تنها به حکومت و سلطنت سلیمان(ع) و پدرشان داوود(ع) تصریح کرده است. سلیمان نبی(ع) از پیامبران بزرگ بنی‌اسرائیل بود که در سرزمینی بین مصر و شام(بیت لحم) دیده به جهان گشود.

لشکر سلیمان در مسیر خود به «وادی نمل» یا سرزمین مورچه‌ها رسیدند. یکی ازمورچه‌ها روبه دیگر مورچه‌ها کرد و گفت به خانه‌های خود بروید تا سلیمان و لشکریان او شما را پایمال نکنند. و برایسلیمان، سپاهیانش از جن و آدمیان و پرندگان گردآوری شدند، و آنقدر زیاد بودند کهآنان را از حرکت باز می داشتند تا گروه های دیگر به آنان ملحق شوند. حدید، 23، «لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ …؛ اين به آن دلیل است كه براى آن‌چه از دست داده ايد، تأسف نخوريد و به آنچه به شما داده است، دلبسته و شادمان نباشيد». با توجه به مطالب فوق، در می یابیم که حضرت سلیمان از انبیای مرسل است. آن بزرگوار اقدامات برجسته‌ای در زمینه‌های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، عمرانی و نظامی انجام داده است.