به نظر او، علاوه بر ژنها که در سطح زیستی تکثیر میشوند، در سطح فرهنگی نیز واحدهایی وجود دارند که از فردی به فرد دیگر منتقل میشوند و مانند ژنها میتوانند تکامل یابند. میمها ایدهها، ارزشها، عادتها و حتی رفتارهایی هستند که از طریق یادگیری و تقلید در جوامع انسانی گسترش مییابند. مفهوم میمها که بعدها به پایهای برای بررسی الگوهای انتشار فرهنگی و رفتارهای اجتماعی تبدیل شد، چشماندازی جدید برای درک و تحلیل فرهنگ ارائه میدهد. داوکینز از طریق معرفی این مفهوم، به ما یادآوری میکند که طبیعت انسان تنها تحتتأثیر ژنتیک نیست، بلکه تحتتأثیر ایدهها و باورهایی است که در طول زمان در جوامع انسانی گسترش مییابند و باقی میمانند. ایشان با نگاهی نو، ژن را هستی خودمحور و مستقلی می بیند که به صورت کلونی وار در درون موجودات زنده، به مثابه ماشین های حامل این ژن ها، جا خوش کرده و از نسلی به نسلی دیگر جز سعادت و رفاه خویش هدفی ندارد. بنابر نظریات کتاب ژن خودخواه ، جالب است که چنین رفتاری از ژن هایی این چنین خودخواه، می تواند عامل اساسی تکامل فداکاری، ایثار و از خود گذشتگی ها و بسیاری از دیگر رفتارهای ماشین بقاء – همچون راستی و درستی – باشد.
این تغییر در نگرش به ما کمک میکند تا بفهمیم چگونه ژنها میتوانند رفتارهای موجودات را تحت تأثیر قرار دهند و به صورت غیرمستقیم بر روی تکامل گونهها تأثیر بگذارند. این دیدگاه جدید، به ما بینش عمیقتری دربارهٔ پیچیدگیهای تکامل و تعاملات بین ژنها و محیط میدهد. فرمول مجدد درخشان تئوری انتخاب طبیعی توسط ریچارد داوکینز، تمایز نادری دارد که به همان اندازه هیجان و علاقه در خارج از جامعه علمی را برانگیخته است. نظریه های او به تغییر ماهیت کل مطالعه زیست شناسی اجتماعی کمک کرده است و هزاران خواننده را وادار کرده است تا در باورهای خود درباره زندگی تجدید نظر کنند. داوکینز در کتاب پرفروشترین و کلاسیک خود در سطح بینالمللی، ژن خودخواه، توضیح میدهد که چگونه ژن خودخواه میتواند یک ژن ظریف نیز باشد. دنیای ژن خودخواه حول محور رقابت وحشیانه، استثمار بی رحمانه، و فریب می چرخد، و با این حال، داوکینز استدلال می کند، اعمال نوع دوستی آشکار در طبیعت وجود دارد.
در تعریف ژنها بهعنوان اختیاری، منظور نویسنده (همانطور که صریحاً بیان کرد) این نبوده است که هر گونه انگیزه یا انگیزهای برای آنها وجود دارد، یا اینکه ویژگیهای آنها به این شکل بهتر توصیف میشود. ارتباط کلمه در اینجا این است که ژن هایی که منتقل می شوند، ژن هایی هستند که پیامدهای آنها به طور ضمنی باعث بقای آنها می شود; البته نه برای خود ارگانیسم، بلکه در پایین ترین سطح ممکن – یعنی در سطح ژن. ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
در این اثر، داوکینز نظریهای مبتکرانه دربارهٔ فرآیندهای تکاملی و نقش کلیدی ژنها در شکلگیری رفتارها ارائه میکند. او به نقد دیدگاههای سنتی میپردازد که انتخاب طبیعی را صرفاً به عنوان مکانیسمی برای بقا و تولیدمثل در سطح موجودات تلقی میکنند. برخلاف این رویکرد، داوکینز تأکید میکند که ژنها باید به عنوان واحدهای بنیادی انتخاب طبیعی در نظر گرفته شوند.
برای این که بتوانید آغاز هستی انسان و تکامل حیات بشری را از منظر علم مورد بحث و بررسی قرار دهید، خواندن کتاب ژن خودخواه انتخاب بسیار هوشمندانهای خواهد بود. ریچارد داوکینز در این کتاب زیستشناختی، ایدههای تازهای را در مورد عملکرد ژنها مطرح کرده که موجب شکلگیری انقلابی در علم ژنتیک شدهاند. این اثر علمی در سال ۲۰۱۷، بهعنوان یکی از صد کتاب برتر غیرداستانی، از سوی نشریهی گاردین برگزیده شده است. یکی دیگر از نکات مهم این کتاب، نگاه داوکینز به تعارضهای درونی و بیرونی در دنیای طبیعی است. او به ما نشان میدهد که چگونه انتخاب طبیعی و خودخواهی ژنها منجر به ایجاد رقابتها، جنگها و حتی رفتارهای غریزی در میان موجودات میشود.
این خودخواهی، رفتارهای مختلف موجودات زنده را نیز تحت تأثیر قرار میدهد و در واقع، آنها را به گونهای هدایت میکند که به تداوم و گسترش ژنهای خود کمک کنند. این دیدگاه جدید، سبب میشود تا ما نسبت به طبیعت و رفتار موجودات زنده، نگاهی عمیقتر و متفاوتتر پیدا کنیم و به درک بهتری از سازوکارهای تکامل دست یابیم. کتاب ژن خودخواه نوشته ریچارد داوکینز ترجمه فارسی عنوان اصلی کتاب The selfish gene است که توسط دکتر جلال سلطانی به فارسی برگردان و در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است. این کتاب نخستین بار در سال ۲۰۰۶ در جهان منتشر شد و در ایران نیز پس از انتشار با استقبال زیادی مواجه شد. انسان از رمان آگاه شدن به خود و هستی پیرامونش همواره درگیر پرسش های عمیق فلسفی از ندگی و مرگ و چرایی بودن خویش بوده است. اینکه از کجا آمده و به کجا می رود، راز هستی در چیست و چرا از بقیه ی موجودات متمایز است.
بر این اساس، انتظار میرود که یک موجود زنده تا زمانی که تناسب کلی آن (تعداد نسخههای ژنهایش) به بالاترین حد ممکن برسد، تکامل یابد. میم ها واحدهای فرهنگی تکامل یافته ای هستند که مانند ژن ها در محیط عمل می کنند. پیشنهاد شده است که رونویسی خودخواهانه علاوه بر ژن ها، در فرهنگ های انسانی نیز مشابهت هایی دارد. کتاب ژن خودخواه، اثری نوشته ی ریچارد داکینز است که نخستین بار در سال 1976 وارد بازار نشر شد. داکینز با انتشار این کتاب فوق العاده ارزشمند و آموزنده، موفق به ایجاد تغییری بزرگ در شیوه ی نگاه ما به خودمان و دنیای پیرامونمان شد. به جای این تفکر که موجودات زنده از ژن ها استفاده می کنند تا تولید مثل نمایند، تصور کنید ژن ها ما را فقط به این دلیل به وجود می آورند و زنده نگه می دارند که ژن های بیشتری تولید کنند.
برای مثال زنبورها هنگام نیش زدن برای محافظت از کندو خودکشی می کنند و پرندگان جان خود را به خطر می اندازند تا گله را از نزدیک شدن شاهین آگاه کنند. این نسخه سی امین سالگرد کتاب جذاب داوکینز، تمام مطالب اصلی، از جمله دو فصل روشنگر اضافه شده در ویرایش دوم را حفظ کرده است. این نسخه جشنی است از یک نمایش قابل توجه از تفکر تکاملی، اثری که به دلیل سبکشناسی و بینشهای عمیق علمیاش مورد استقبال گسترده قرار گرفته است، و امروزه به تحریک حوزههای کاملاً جدیدی از تحقیقات ادامه میدهد. بر این اساس، انتظار میرود که یک جاندار تا آنجا تکامل یابد که شایستگی کلیاش (شمار پخش رونوشتهای ژنهایش) بیشترین حالت ممکن شود. پیشنهاد شده که رونوشتبرداری خودخواهانه علاوه بر ژنها در فرهنگهای انسانی هم برابرهایی دارد.
در این دیدگاه، رفتارهایی که ممکن است در نگاه اول بهعنوان خشونت یا بیرحمی به نظر برسند، در حقیقت راهکارهایی برای بقا و انتقال ژنها هستند. داوکینز با این تحلیل، نگرشی بیطرفانه و علمی به پدیدههای طبیعی ارائه میدهد و از ما میخواهد که از نگاههای انسانی به قضاوت دربارهٔ رفتارهای زیستی دست بکشیم. به عبارتی، از نظر داوکینز، ژنها ذاتاً خودخواه هستند و هدف اصلی آنها بقا و تکثیر خودشان است.
این کتاب که توسط کاربران ارسال شده است، نسخهای بسیار باکیفیت میباشد که مخصوص انتشار الکترونیکی، PDF گردیده است. دانلود کتاب PDF ژن خودخواه را به دوستداران مطالعه کتابهای علمی پیشنهاد میکنیم. این کتاب نسخهای تایپشده و با کیفیت، مخصوص استفاده در موبایل و کامپیوتر میباشد که توسط کاربران تهیه و ارسال گردیده است (مستندات). از دیدگاه جاندار منفرد، ژنها میتوانند نوعی برنامه محسوب شوند که شاید به جاندار فایده رسانند؛ ولی از دیدگاه ژن تنها هدف واضح سود خودشان است. مفهوم مشابه این در کار بعدی داوکینز به نام فنوتیپ گسترش یافته مشاهده شد، که در آن تأثیر ژنها حتی از داخل بدن جاندار فراتر میرود و در محیط زندگیش تأثیرگذار میشود.
ثبت ديدگاه