نویسنده این داستان‌ها را ابتدا در ماهنامه‌ی خودش و سپس در کتابی با عنوان دفتر یادداشت‌ روزانه‌ی یک نویسنده به چاپ رسانده است. این داستان‌ها که زمینه و موضوع‌های مختلفی دارند، همگی در رابطه با شهر سن‌پترزبورگ نوشته شده‌اند. «نازنین عصیان می کند» و «بوبوک» دوتا از یازده داستانِ کتاب حاضر هستند. یکی از ویژگی‌های اصلی آثار داستایوفسکی واکاوی درون و روان شخصیت‌ها است. داستایوفسکی داستان نازنین را بر اساس یک داستان واقعی در مورد خودکشی دختری نوشت و برخلاف دیگر داستان‌هایش، نازنین را با یک مقدمه شروع کرده است و دلیل اصلی او روشن کردن تکلیف عنصر خیال است.

توانایی او در بیان روانشناسانۀ احساسات ظریف افراد شکست خورده و باز تولید وجود افراد مهجور جامعه به گونه‌ای وحشتناک و واقعی تنها ویژگی کار داستایوفسکی است. او همواره توجه‌اش را به طبقۀ پایین جامعه می‌داد و محیط محقر و زندگی مملو از سختی آن‌ها را به تصویر می‌کشید. تنها تفاوت میان آن دو لحن کارناوالیستی (هر نوع کنش از سوی توده مردم) و اغراق شده او در بازتاباندن یا توصیف کردن عذاب‌های اعضای طبقات پایین جامعه است. از دیگر آثار خواندنی داستایوفسکی می‌توان به «جنایت و مکافات»، «بیچارگان»، «قمارباز»، «ناشناس»، «یادداشت‌های زیرزمینی»، «تسخیرشدگان» و «برادران کارامازوف» اشاره کرد. داستایفسکی، نویسنده‌ی رمان‌های مشهوری مانند قمارباز و برادران کارامازوف، در ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ در شهر مسکو و در خانواده‌ای بسیار مذهبی چشم به جهان گشود.

دومین دلیل هم این است که می‌خواهد خواننده را روشن کند که چرا متن در ابتدای داستان اندکی گنگ و پیچیده است. داستایوفسکی سال‌ها پیش از پروست و جویس قواعد منطقی نوشتار ادبی را شکست و می‌توان داستان نازنین را اولین روایت سیال ذهن به حساب آورد. ایدۀ تندنویسی یا یادداشت کردن حرف‌های آدم پریشانی که دارد بلندبلند فکر می‌کند جذابیت داستان را دو چندان کرده است. فئودور داستایوفسکی یکی از بلندآوازه‌ترین نویسندگان قرن نوزدهم روسیه است، چنان‌که اگر نام روسیه و ادبیات روس به میان بیاید، بدون شک نام او اولین نامی است که در ذهن تداعی می‌شود. داستان نازنین در کنار شب‌های روشن یکی از مشهورترین داستان‌های کوتاه داستایوفسکی است.

فئودور داستایوفسکی این داستان‌ها را خیالی و در عین حال حقیقی می‌خواند. او آن‌ها را نه داستان می‌داند و نه یادداشت روزانه و با ذکر مثالی سعی در توضیحِ ماهیت اثرش دارد. داستان بوبوک جایی است که نویسنده به دنیای مردگانی خفته در گورستانی کثیف نزدیک می‌شود و قادر به شنیدن مکالمه‌های درون قبرهاست. سرلشکری 57 ساله و دادستانی تازه‌وارد دو تن از مردگانی هستند که افکار خویش را از زیر سنگ قبرها فاش می‌کنند. کتاب نازنین و بوبوک یازده داستان کوتاه از فئودور داستایوفسکی، نویسنده‌ی محبوبِ روسیه را دربرمی‌گیرد.

فئودور داستایفسکی در جشن سه روزه ی بزرگداشت پوشکین در پی سخنرانی اش به اوج شهرت و افتخار در زمان حیاتش رسید و سرانجام در اوایل فوریه ی سال ۱۸۸۱ در اثر خون ریزی ریه درگذشت. انتشارات علمی و فرهنگی برخی از برترین و ناشناخته‌ترین داستان‌های فئودور داستایوفسکی را در کتاب نازنین و بوبوک به چاپ رسانده. آثار داستایوفسکی بسیار خواندنی و جذاب هستند و خواننده را به دنیای سن‌پترزبورگ می‌کشاند. بنابراین اگر به ادبیات روسیه، داستان‌های داستایوفسکی، داستان‌های کوتاه و بلند علاقه دارید، خواندن کتاب‌های زیر را از دست ندهید.- شبهای روشن رمان کوتاه دیگری از داستایوفسکی نویسندۀ پرآوازۀ روسی است. راوی داستان شب‌های روشن نیز مانند نانزنی بی‌نام و نشان است و در سن‌پترزبورگ زندگی می‌‌کند.

فئودور داستایفسکی نویسندهٔ مشهور و تأثیرگذار روس تبار است. ویژگی منحصر به فرد نوشته های وی روانکاوی و نیز بررسی زوایای روانی و درونی شخصیت های داستان هایش است. بسیاری او را بزرگترین نویسنده ی روان شناختی جهان به حساب می آورند. موضوع اکثر داستان های وی همچون شخصیت خودش سرگذشت مردمی ست عصیان زده، بیمار و روان پریش.کتاب نازنین و بوبوک منتخبی از داستان های کوتاه داستایفسکی است. تمام داستان های این کتاب بجز داستان بوبوک از کتاب “یادداشت های یک نویسنده” ی او گرفته شده اند. کتاب یادداشت های یک نویسنده مجموعه ای از آثار داستانی و غیرداستانی داستایفسکی را در خود جای داده است و در دو جلد به چاپ رسیده است.

او چهار سال در یک اردوگاه کار اجباری دوران محکومیتش را گذراند و بعد از آن هم چهار سال خدمت نظامی پشت سر گذاشت. دورۀ محکومیت راسکولنیکوف در سیبری نیز که در انتهای کتاب جنایت و مکافات آمده، بر اساس تجربه خود داستایوفسکی در زندانی مشابه در سیبری است. هرآنکس که به خواندنِ داستان‌های کوتاه مشتاق است یا از آثار ادبی روسیه استقبال می‌کند، خواندنِ کتابِ نازنین و بوبوک از داستایوفسکی به مذاقش خوش می‌آید. زندان بر روی سلامت، افکار، شخصیت و عقیده‌های داستایوفسکی تأثیر بسزایی گذاشت. او در زندان اولی حمله صرع را تجربه کرد و همچنین نگرش سیاسی‌اش تغییر یافت و موضع رادیکال سوسیالیستی‌اش را که منجر به دستگیری‌اش شده بود رها کرد و دیدگاهی محافظه‌کارانه نسبت به ارزش‌های سنتی اتخاذ نمود. او با رویکرد چند صدایی داستان می‌نویسد و با لحنی متضاد بین شخصیت‌هایش، مفاهیم مختلفی‌ را بیان کرده و به خوانندگانش یاد می‌دهد از قضاوت‌های ساده انگارانه عبور کنند.

این موضوع باعث شد خود او نیز در طی حیات خود انسانی مذهبی باقی بماند. او در مدرسه آموزش‌های نظامی می‌دید، اما خودش به ادبیات علاقه‌ی بسیاری داشت؛ بنابراین پس از اتمام مدرسه خود را وقف نوشتن کرد. نوشته‌های اولیه‌ی داستایوفسکی از او مردی جوان و بسیار پانرژی و در عین حال با روانی بی‌ثبات ترسیم می‌کنند. برای دریافت کتاب نازنین و بوبوک و دسترسی به هزاران کتاب الکترونیک و کتاب صوتی دیگر و همچنین مطالعه معرفی کتاب‌ها و نظرات کاربران درباره کتاب‌ها لازم است اپلیکیشن کتابراه را نصب کنید.

در بیشترِ داستان‌های او، مثلث عشقی دیده می‌شود؛ به این معنی که زنی در میان عشق دو مرد یا مردی در میان عشق دو زن قرار می‌گیرد. در این گره‌افکنی‌ها است که بسیاری از مسائل روان‌شناسانه (که امروز تحت‌عنوان روانکاوی معرفی می‌شود) بیان شده است. منتقدان، این شخصیت‌های زنده و طبیعی و برخوردهای کاملاً انسانی آن‌ها را ستایش کرده‌اند. همه‌ٔ داستان‌ها به‌جز داستان آخر، از کتاب «دفتر یادداشت روزانه‌ٔ یک نویسنده» انتخاب شده‌اند که طیف متنوعی از مطالب از جمله داستانی و غیرداستانی را در خود جای داده است. فئودور داستایوفسکی تمامی داستان‌های کتاب حاضر را به‌شکل مستقل از هم نوشته است و قهرمانان آن‌ها ارتباطی با یکدیگر ندارند. او این داستان‌ها را همزمان خیالی و حقیقی به‌ شمار می‌آورد.

مطالب این کتاب بخش هایی از مجموعه مطالبی است که او برای گاهنامه ای که خود پایه گذاری کرده بود می نوشت. فیودور میخایلوویچ داستایوسکی در ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ به دنیا آمد. ویژگی منحصربه‌فرد آثار او، روان‌کاوی و بررسی زوایای روانی شخصیت‌های داستان است. بسیاری او را بزرگ‌ترین نویسندۀ روان‌شناختی جهان به شمار می‌آورند. داستایوفسکی ابتدا برای امرار معاش به ترجمه پرداخت و آثاری چون «اوژنی گرانده» اثر بالزاک و «دون کارلوس» اثر فریدریش شیلر را ترجمه کرد؛ سپس به نگارش داستان و رمان پرداخت. بیشتر داستان‌های داستایفسکی، سرگذشت مردمی عصیان‌زده و بیمار و روان‌پریش است.