از این رو زیبایی نوعی حالت تغییر یافته هوشیاری و یک لحظه خارق‌العاده شاعرانه و ظریف است. روشنگرترین نکته‌ای که می‌توان در مورد معنای وابی‌سابی به آن اشاره کرد مسئله پر و بال دادن به افسانه درک ناپذیری وابی‌سابی به دلایل زیباشناختی است. برخی منتقدان ژاپنی بر این باورند که وابی سابی باید کیفیات راز آمیز و گریزان بودن خویش را حفظ کند. چرا که وصف ناپذیری بخشی از منحصر به فرد بودن آن است. اتاق‌های وابی–چای فضایی صمیمی و نسبتاً ساده و روستایی داشتند.
این تعریفیه که از رومی تو ذهنمون هست و تا همه‌ی خوره کتابای ایران ما رو نشناسن بی خیالش نمیشیم. فقط کافیه چند دقیقه توی رومی بگردی تا باهاش رفیق بشی. این کتاب برای علاقه‌مندان به فرهنگ ژاپن جذاب خواهد بود. این کتاب را به دوستداران حکمت و اندیشهٔ ژاپنی پیشنهاد می‌کنیم.
استخراج زیبایی از دل زشتی، یکی از ویژگی‌های مهم ارزش‌های معنوی عالم وابی‌سابی است. وابی‌سابی را می‌شود یک نظام زیباشناختی جامع خواند. این نظام رویکرد یک پارچه ای نسبت به ماهیت غایی وجود، دانش مقدس، سلامت عاطفی، رفتار و ظاهر و حس چیزها فراهم می‌آورد. هرچه یک نظام زیباشناختی سازمان یافته‌تر باشد و اجزا یا مولفه‌های آن با وضوح بیشتری تعریف شده باشند، سودمند تر خواهد بود. هرچه ابزارهای مفهومی بیشتر باشد، راه‌های بیشتری برای ارجاع به اصول بنیادین دارند.
یعنی اشیایی که بی آلایش، ساده و بی‌تکلف‌اند و از مواد طبیعی ساخته شده‌اند. هرچند برخلاف هنر بدوی، وابی‌سابی تقریبا هیچ‌گاه به صورت نمایشی و نمادین به کار گرفته نمی‌شود. زوال یک زیبایی، محرک اولیه ایجاد فلسفه وابی‌سابی است. با وجود این، ما قادر نخواهیم بود که نه تنها با نگاهی سرسری به این نکته پی ببریم که آیا چیزی در حال ظهور است یا در حین افول. اگر غیر از این می‌اندیشیدیم ، ممکن بود سر نوزادی را با ظاهر کوچک خمیده و کمی نامتناسب با پیرمرد بسیار کهن سال و محتضری اشتباه بگیریم. استادان چای در طراحی، ساخت و فراهم کردن ظروف و فضای مراسم چای دخالت مستقیم داشتند.
مان‌یوشو در قرن هشتم، زمانی که برای نخستین بار هویت ملی ژاپنی در حال شکل‌گیری بود، گردآوری و تدوین شده است. کلمهٔ سابی مفهومی بود که از اشعار چینی به عاریت گرفته شده بود، و به معنای متروکه بود. ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.
اواخر قرن پانزدهم، واژهٔ وابی به‌وجود آمد تا لحن پراحساس و کیفیت مادی سابی و شکل جدید مراسم چای ژاپنی، وابی–چای (وابی–چا) را توصیف کند. مراسم چای که عمدتاً در ژاپن با عنوان چانویو «آب داغ برای چای» یا چادو یا سادو («شیوهٔ درست کردن چای» با معنای ضمنی مراسم چای به‌عنوان رسمی معنوی) شناخته می‌شود. چای را درواقع راهبان ذن، که برای بیدار ماندن هنگام مراقبه می‌نوشیدند، از چین به ژاپن آوردند.
چیزهایی که زمانی دارای خطوط روشن و قابل تشخیص بودند درخشش رنگ پریده ملایمی پیدا می‌کنند . اجسامی که زمانی جسمیت محکم و استواری داشته‌اند حالتی تقریبا اسفنج‌گونه می‌یابند. رنگ‌های مخلوط نشده با آب زمانی براق مبدل می‌شوند به رنگمایه‌های تیره خاکی فام. اما قبل و بعد از نیستی، سادگی چندان هم آسان نیست.
ثبت ديدگاه