نیچه در این کتاب متفکری دقیق، تحلیل‌گر، جدی و خردمند است، که به زدودن اوهام و شکستن بت‌ها دست می‌زند، از آن‌چه فرهنگ زمانه را تهدید می‌کند سخن می‌گوید، با اندیشه‌ی روشنگری هم‌آوایی و نزدیکی نشان می‌دهد و از رمانتیسم واگنری-شوپنهاوری دور می‌شود. کتاب انسانی، زیاده انسانی نوشتهٔ فردریش نیچه و ترجمهٔ ابوتراب سهراب و محمد محقق نیشابوری است و نشر مرکز آن را منتشر کرده است. در انسانی، زیاده انسانی نیچه دیگر چیزی را متعالی و قهرمانی و فرا انسانی نمی بیند. او در گزین گویه دوم درباب «كاستی فطری فیلسوفان» اظهار می كند كه «فیلسوفان جملگی از این كاستی مشترك رنج می برند كه كار خویش را از انسان كنونی آغاز می كنند و می پندارند قادرند با تحلیل او به هدف خویش دست یابند. آنان ناخواسته آدمی را حقیقتی جاودان می انگارند كه در میانه همه دگرگونی ها، چونان مقیاس مطمئن امور، پابرجا باقی می ماند… » (ص۸۴) اما نیچه به دنبال انسانیتی والاتر بود كه ارزشش آنقدر عظیم باشد كه حتی در غیاب هر مفهومی متعالی، تأیید زندگی را ضمانت كند. کتاب انسانی، زیاده انسانی اثر فریدریش ویلهلم نیچه با ترجمه‌ی ابوتراب سهراب و محمد محقق نیشابوری توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

فریدریش نیچه (Friedrich Nietzsche) نویسنده کتاب انسانی زیاده انسانی، با نام کامل فریدریش ویلهِلم نیچه. (زادهٔ ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ – درگذشتهٔ ۲۵ اوت ۱۹۰۰) فیلسوف، شاعر، منتقد فرهنگی، جامعه‌شناس، آهنگساز و فیلولوژیست کلاسیک بزرگ آلمانی و استاد لاتین و یونانی بود که آثارش تأثیری عمیق بر فلسفهٔ غرب و تاریخ اندیشهٔ مدرن بر جای گذاشته‌است. باورش این بود كه تنها چیزی كه می تواند امكان حیاتی موجه و سزاوار زیستن را فراهم كند، تداوم و ریشه دار شدن تفكر دوره روشنگری است كه به كنه امور راه می برد و بی رحمانه حجاب از رخ حقیقت بر می گیرد. این کتاب چندین بار به فارسی برگردانده شده‌است، از جمله توسط محمد محقق نیشابوری و ابوتراب سهراب (۱۳۸۴، نشر مرکز)، سعید فیروزآبادی (۱۳۸۲، نشر جامی)، عباس کاشفی (۱۳۹۵، فرزان روز). فردریش نیچه فیلسوف، شاعر، منتقد فرهنگی، جامعه‌شناس، آهنگساز و لغت‌شناس کلاسیک آلمانی است که در سال ۱۸۴۴ در روکر در نزدیکی لایپزیگ به دنیا آمد و در سال ۱۹۰۰ در وایمار درگذشت.

عده زیادی عقیده دارند که کتاب «انسانی زیاده انسانی»، شروع دوره بلوغ نویسندگی فردریش نیچه محسوب می‌شود. در کتاب «انسانی زیاده انسانی» همان‌گونه که از نام کتاب انتظار می‌رود، نیچه از همه چیزهایی که جامعه و مردم می‌توانند از یک شخص انتظار داشته باشند دست کشیده است و به موضوعاتی رادیکال پرداخته است که برای عوام مردم می‌تواند حتی به منزله توهین تلقی شود. فریدریش ویلهلم نیچه، ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ در شهر کوچک روکن واقع در لایپزیک پروس به دنیا آمد. وی فیلسوف، شاعر، منتقد ادبی، آهنگساز آلمانی و استاد لاتین و یونانی بود. او ابتدا در مدرسه‌ای عمومی، و سپس در مدرسه‌ای خصوصی مشغول به تحصیل شد.

در سال ۱۸۶۹ با ۲۴ سال سن، به کُرسی فیلولوژی کلاسیک در دانشگاه بازل دست یافت. که جوان‌ترین فرد در نوع خود در تاریخ این دانشگاه به‌شمار می‌رود. در سال ۱۸۷۹ به خاطر بیماری‌هایی که در تمام طول زندگی با او همراه بود. و دههٔ بعدی زندگانی‌اش را به تکمیل هستهٔ اصلی آثار خود که تا پیش آن به نگارش درآورده بود، اختصاص داد. او بیماری خود را موهبتی می‌داند که باعث زایش افکاری نو در وی شده‌است.

نیچه یکی از محبوب‌ترین متفکران در ایران است؛ آثارش نه‌تنها بارها ترجمه و منتشر شده‌اند، بلکه کتاب صوتی چنین گفت زرتشت در دهه‌های گذشته یکی از پرفروش‌ترین آثار فلسفی او در ایران بوده است. او بعد از تحمل بیماری‌های مختلف، جنون و فروپاشی ذهنی در سال ۱۹۰۰ چشم از جهان فرو بست. انسانی، زیاده انسانی (۱۸۷۸) با سبكی ویژه مشتمل بر ۶۳۸ گزین گویه، دومین اثر نیچه بعد از «زایش تراژدی از روح موسیقی» (۱۸۷۲) است. زایش تراژدی نخستین كتاب نیچه بود كه در باب فیلولوژی نظری منتشر شد. در آن برهه، نیچه استاد سی و سه ساله فیلولوژی كلاسیك در دانشگاه بال بود كه البته بعد از نگارش انسانی، زیاده انسانی رسماً ازاین سمت استعفا كرد. به قول خود نیچه «انسانی، زیاده انسانی یادآور یك بحران است» بحرانی كه از سویی زاییده دوره اختلال مزاج نیچه است و از دیگر سو، بیانگر تحول فكری او است.