کامو در این رمان، یک بحران بزرگ و خردکننده را تصویر می‌کند. یک بیماری مهلک و مسری که شهری را فرا می‌گیرد و همه‌ی شئون زندگی شهروندان را کاملا تحت‌تاثیر خود قرار می‌دهد. آن‌چه بر مردم این شهر می‌رود، قرنطینه و محدودیت‌های عجیب‌وغریب، رویکرد متفاوت انسان‌ها در مقابل آن بلای عظیم و همکاری‌ها برای مقابله با بیماری، طاعون را به داستانی جذاب و الهام‌بخش تبدیل کرده است. کتاب طاعون، یکی از آثار ادبی برجسته‌ی جهان و اثری فلسفی از آلبر کامو، رویدادهای عجیبی را گزارش می‌دهد که توصیف جامعه‌ای است بی‌هدف‌ و بیهوده‌، که هیچ تعادلی ندارد.

طاعون نقطه‌ای بسیار درخشان در کارنامه‌ی ادبیات اروپا و جهان است که بر چند مفهوم اساسی و چند پرسش بنیادین بنا شده است. کامو در آغاز رمان، شهری معمولی را تصویر کرده که می‌تواند شهر هرکدام از ما باشد. شهری که کم‌کم از حالت عادی خارج می‌شود و بیماری مهلکی هر کوی و برزنی از آن را فرا می‌گیرد. حالا و در میانه‌ی بحران، امکان محک‌ زدن انسان‌ها فراهم می‌شود (جالب این‌که پاندمی کرونا نیز شبیه به بحران رمان طاعون بود) و مفاهیم صرفا نظری و بحث‌های فلسفی در بستر یک طرح تکان‌دهنده و جذاب در بوته‌ی آزمایش گذاشته می‌شوند. این طراحی هوشمندانه تنها از شخصیتی متفکر و قلمی پرتوان برمی‌آید و راه را برای عمیق اندیشیدن در این زمینه هموار می‌کند.

طاعون از آن دست کتاب‌هایی است که خواندنش به خصوص در این ایام شیوع ویروس کووید۱۹ باب طبع کتاب دوستان است. هم ذات پنداری که جامعهٔ امروزی با کتاب طاعون خواهد داشت بسیار بدیع و تأثربرانگیز است. خیلی زود پس از این اتفاق، میشل که دربان ساختمانی است که دکتر ریو در آن کار می کند، پس از ابتلا به تبی عجیب، جان خود را از دست می دهد. بعد از به وقوع پیوستن چندین مورد مشابه، یکی از همکاران دکتر ریو به نام کاستل، مطمئن می شود که این بیماری، طاعون است. کتاب طاعون رمانی از آلبر کامو نویسنده‌ی صاحب‌نام فرانسوی است.

اما، به حکم عقل، این لذت‌ها را به شنبه‌شب و یکشنبه موکول می‌کنند و باقی روزهای هفته تلاش‌شان این است که پول به جیب بزنند. غروب‌ها، دفترشان را که ترک کردند، سر ساعت معین توی کافه‌ها جمع می‌شوند، در بولواری مشخص گردش می‌کنند یا از بالکن به تماشای خیابان می‌ایستند. با ثبت دیدگاه موافقت خود را با قوانین انتشار نظرات در سایت اعلام می کنم. این نظر مسعود ایران‌نژاد، یکی از خوانندگان کتاب، بوده است. ویژگی استثنایی‌تر شهرمان این است که این‌جا آدم برای مُردن دچار دردسر می‌شود.

کار به جایی می‌رسد که این بیماری تبدیل به یک بحران در شهر می‌شود و از کنترل خارج گشته است. در میان این همه انسان به خواب رفته دو قهرمان برمی‌خیزند تا به دنبال راه چاره‌ای باشند. یک دکتر و یک خبرنگار که تلاش می‌کنند جامعهٔ بی‌تفاوت شهر و مسئولان بی‌کفایتش را از این غفلت آگاه کنند و برای مبارزه با بیماری تمام تلاششان را به کار گیرند. این رمان برداشتی واقع‌گرایانه از موردی مشابه همین بحران در الجزایر است که کامو آن را دست‌مایهٔ پیرنگی قرار می‌دهد تا آشکارا به انتقاد از حکومت‌های پر مدعا و علی‌الخصوص طرفداران نازیسم بپردازد. کرونا با غفلت سردمداران دنیا به همهٔ کشورها سرایت کرد و این روزها ما هم با طاعون نمادین کامو به شکلی واقعی دست و پنجه نرم می‌کنیم.

دیدگاه فلسفی در ادامهٔ تعاریفی که از پوچی در آثار قبلی خود کامو آمده بود، حرکت می‌کند و روان‌شناسی را در ویژگی‌های غریب و بیمارگونهٔ شخصیت‌هایی می‌گنجاند که رفتارهای روزمره‌شان بوی روان‌رنجوری می‌دهد. البته که تمام این نکات در مجموعه اثر ادبی بزرگی را پدید می‌آورند که در سبک خود جاودانه است. آلبر کامو اولین نویسنده آفریقایی میباشد که جایزه نوبل دریافت کرد. او نویسنده، روزنامه نگار و فیلسوف فرانسوی میباشد.طاعون کتابی ادبیست که مخاطبان خود را آنگونه بر صفحات خیره میکند که حیرت بر چهره می نشاند.طاعون کتابی داستانیت که رمان خارجی جذاب و پرطرفداری برشمرده میشود.