سهروردی در علومی نظیر حکمت و فلسفه و فقه اسلامی سرآمد دوران خود بود. در طول این سفرها با بزرگان اهل تصوف نیز آشنا و در تصوف نیز در شمار بزرگان و مشایخ درآمد. شیخ اشراق نسبت به فیلسوفان الهی یونان احترامی فوق‌العاده قائل بود. او هرمس را پدر حکیمان، افلاطون را امام حکمت، انباذقلس (امپدوکلس) و فیثاغورس را اساطین حکمت و آغاثاذیمن (شیث) و اسقلینوس را رسولان حق معرفی می‌کند. سُهرَوَردی، در ضمن تحصیل، چنین استنباط کرد که موجودات دنیا از نور، به وجود آمده، و انوار، به یکدیگر می‌تابند و آن تابش متقابل را اشراق خواند و به همین جهت لقب شیخ الاشراق را یافت. نویسنده در شرح و تفسیر این اثر، از تمام آثار دیگر سهروردی استفاده نموده و تقریباً تمام نظریات وی را در خصوص علوم عقلی- ذوقی- کلامی در اختیار دانش‌پژوهان قرار داده است.
یکی از آثار این حملات ایجاد بدبینی و ذهنیت منفی فزاینده نسبت به فلسفه در میان دینداران بود زیرا بسیاری از آنان فلسفه را اندیشه و تفکری بیگانه می‌دانستند. این نگرش زمانی تقویت می‌شد که با مراجعه به آثار فلسفی مشائی در آن زمان، در آن‌ها اثر چندانی از آیات قرآن و حدیث که دو منبع اساسی معرفت دینی هستند نمی‌دیدند. با توجه به این مسئله، سهروردی برای حمایت از فلسفه، رسالتی را آغاز کرد که طی آن کوشید تا میان فلسفه و عرفان و قرآن تا سر حد توان هماهنگی ایجاد کند و اگر پس از وی صدر المتالهین ملاصدرا سخن از «اتحاد قرآن و عرفان و برهان» به میان می‌آورد، به واقع می‌توان طراح و معمار اصلی این اندیشه را شیخ اشراق دانست. وجود و ماهیت در فلسفه مشاء، اعتباریات وجود از دیدگاه ابن سهلان ساوی، اصالت ماهیت و اعتباریت وجود از دیدگاه شیخ اشراق، جعل، نتایج و فروع مسئله اصالت ماهیت، نتایج و فروع مسئله اصالت ماهیت، نفی وجود به‌عنوان موضوع فلسفه و…
شیح شهاب‌الدین سهروردی ملقب به شیخ اشراق، بزرگ‌ترین فیلسوف ایرانی است. او در سال 549 هجری زاده شد و در سال 587 هجری در حالی که هنوز در عنفوان جوانی قرار داشت، درگذشت. کتاب نایاب “حکمت اشراق” مشهورترین اثر فلسفی و عرفانی شیخ شهاب‌الدین یحیی سهروردی فیلسوف بزرگ ایران‌زمین می‌باشد.
در فصل دوم بخش سوم این جلد مورد بررسی نگارنده قرار گرفته است۹. در بخش دوم، با عنوان «منطق اشراقی» مباحثی مانند تصورات و تصدیقات، نظر شیخ اشراق در باب تصدیقات، قضایا، منابع فلسفه اشراق، فلسفه مشاء، جمع‌بندی تحلیلی از منابع هفت‌گانه سهروردی در تنظیم فلسفه اشراق و… حکمت اشراق، ترجمه و شرح کامل و مقایسه‌ای هیاکل‌النور شیخ اشراق، شهاب الدین سهروردی به قلم دکتر رحمت‌الله شریعتی نجف‌آبادی است.
فلسفه‌ای که پیشینه‌ای استوار و بی‌بدیل در سنت فلسفی مسلمانان داشت و فیلسوفان برجسته‌ای همچون ابن سینا از حامیان و مروجان آن بودند. روشن است که طرح نو درانداختن در برابر فلسفه نیرومند مشاء ـ با آن همه نفوذ و رسوخ در عقل و ذهن پژوهندگان فلسفه آن زمان، و نیز عظمت ارسطو و بوعلی نزد ایشان ـ کاری سخت و شگفت می‌نمود، لیکن چنین کار دشواری به دست توانای شیخ اشراق صورت گرفت. وی به رغم عمر کوتاهش، در بیشتر مباحث عقلی همچون الهیات (مابعد الطبیعه نوری) و طبیعیات و حتی منطق و بلکه در روش فلسفی، در برابر فلسفه مشاء آراء نویی عرضه کرد که از نبوغ و عظمت روحی و فکری این فیلسوف بزرگ خبر می‌دهد. شهاب‌الدین سهروردی به حکمت پارسی و شخص زرتشت توجه خاصی داشته و پاره‌ای از مطالب و برخی از اصطلاحات حکمت اشراق را از اوستا و منابع پهلوی گرفته است. او در کتاب «حکمة الاشراق»، از زرتشت با عنوان حکیم فاضل نام برده و خود را زنده کننده حکمت ایران باستان معرفی کرده است.
مباحثی است که در فصول سوم و چهارم بخش سوم این اثر مورد بررسی قرار گرفته است۱۰. حکمت‌الاشراق مهم‌ترین اثر شهاب‌الدین سهروردی است که در آن نظریه خود، اشراق، در پایانه‌های سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم ارائه کرد. سهروردی کسی است که مکتب فلسفی اشراق را به وجود آورد که پس از مرگش گسترش یافت.
ثبت ديدگاه