پرنس در کودکی پدر خود را از دست می‌دهد و فرد بسیار گوشه‌گیری می‌شود که از حملات صرع رنج می‌برد. یکی از دوستان ثروتمند پدرش تصمیم می‌گیرد پرنس را برای معالجه به سوییس نزد روان‌پزشکی بفرستد. فئودور میخایلاویچ داستایوفسکی، زاده ی ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ و درگذشته ی ۹ فوریه ی ۱۸۸۱، نویسنده ی مشهور و تأثیرگذار روس بود. پدر داستایفسکی پزشک بود و از اوکراین به مسکو مهاجرت کرده بود و مادرش، دختر یکی از بازرگانان مسکو بود.
شما سفارش میدین و ما اگر کتاب رو داشتیم یا تونستیم پیدا کنیم، شرایط خرید کتاب رو براتون فراهم می‌کنیم. اولین اقتباس از آن فیلم درام صامتی به نام «ارواح سرگردان» به کارگردانی«کارل فئولیش» در سال1921 ساخته شد. با این وجود این اثر یکی از شاهکارهای این نویسنده است و از ارزش ادبی بالایی برخوردار است. تازه به دستم رسیده قبلا هم یه نسخه ازش رو خونده بودم ولی بازم دلم خواست بخونمش انقدر که این کتاب فوق العاده است. البته در آن زمان مدتی سخت بیمار بودم و شباهت زیادی به آدم‌های ابله داشتم، اما حالا هم ابله هستم؟ وقتی خودم می‌فهمم که مردم مرا ابله می‌پندارند پس شعور دارم و دیوانه نیستم. اما توقع میرفت بدون صحبت درباره ی اتفاقات پایان داستان در موردش نظر بدید و تحلیل کنید.
خیز او به بلندی‌های خیال همیشه از گودال واقعیات روزانه آغاز می‌شود. کتابخانه مرجع دی دی دو یک فضای دیجیتال و آنلاین است که سعی در افزایش مطالعه و مهیا کردن بستر لازم برای دستری همه به منابع معتبر برای کارهای پژوهشی و مطالعاتی سعی در گرد آوری و نشر کتابها در همه رشته ها نموده است. او ابتدا برای امرار معاش به کار ترجمه پرداخت و آثاری چون اورژنی گرانده اثر بالزاک و دون کارلوس اثر فریدریش شیلر را ترجمه کرد. اینک نوبت به توتسکی رسیده بود که قصه خود را ظاهراً آماده نموده بود. همه احساس می‌کردند که او مانند ایوان پطروویچ از نقل خاطره خود امتناعی نخواهد داشت و درعین‌حال که به چهره ناستازی دقیق شده بودند با کنجکاوی هرچه‌تمام‌تر منتظر شنیدن داستان بودند.
عصیان‌نگری، تداخلات روحی و روانی، خشم، اضطراب‌های درونی و… از ویژگی‌های مشترک شخصیت‌های رمانهای او هستند. کتاب ابله بهترین اثر خلق شده از نویسنده روسی به نام داستایوفسکی است.این کتاب نخستین بار در سال ۱۸۸۷ از زبان روسی به انگلیسی برگردانده شد و درسال ۱۳۳۳ هجری خورشیدی توسط مشفق همدانی به زبان فارسی ترجمه شد. طی گذشت زمان «ابله» جایگاه خود را در ادبیات روسیه پیدا کرد، به خصوص پس از مرگ داستایوفسکی در 1881 و حالا از مهم‌ترین آثار او و جزو آثار کلاسیک ادبیات روسیه به شمار می‌رود. این رمان به زبان‌های بسیاری ترجمه شده و در سراسر جهان خواننده داشته است. همچنین عمق روانشناختی، دیدگاه‌های فلسفی و تصویر جامعه روسیه‌ی قرن نوزدهم نیز مورد مطالعه‌ی پژوهشگران و محققان ادبی بوده است. او در نوجوانی، تحت سرپرستی خویشاوندی خیّر برای معالجه افسردگی عصبی‌اش به سوئیس می‌رود.
خلق پرسوناژ کسی که با معیارهای اجتماعی آن روز و امروز باید ابله تلقی شود و هم او بهترین و ماندگار ترین حرفهای مورد خواست و احتیاج بشری را میزند، از جاذبه های این کار فئودور داستایفسکی است. خواندن این رمانهای بزرگ تاریخ ادبیات دنیا، که ابله یکی از آنان است به بازکردن ذهن بشریت و برگشتن به زلال فطری انسانی که در جهان امروز به آن نیاز مبرمی هست، خیلی کمک میکند. پرنس میشکین جزو خیال‌پردازانی است که در آثار پیش از محکومیت و دوران اسارتگاه داستایفسکی نقشی دارند و بعد از تبعید قهرمانان یادداشت‌های زیرزمین و جنایت و مکافات شده‌اند. ما با منگی، خیال‌پردازی، گوشه‌گیری و خل‌گونگی آن‌ها آشناییم.
روگوژین این جوان گرم و روباز و با اراده، به سابقه هم حسی باطنی و نیاز به ابراز مکنونات قبلی، در راه سفر سفره دل خود را پیش میشکین، که از نظر روحی نقطه مقابل اوست، می‌گشاید. روگوژین برای او عشق قهاری را که نسبت به ناستازیا فیلیپونیا احساس میکند بازمی‌گوید. کتاب «ابله» نوشته‌ی نویسنده‌ی مشهور روسی «فیودور داستایوسکی» و ترجمه‌ی مترجم نام‌آشنای معاصر «سروش حبیبی» است.بسیاری ابله را بزرگ‌ترین شاهکار داستایوسکی می‌دانند.
ثبت ديدگاه