این کتاب یکی از آثار جاودانه و ماندگار فرهنگ خاورمیانه است و قدمت آن تا حدود هزار سال پیش از میلاد تخمین زده شده و طول این هزاران سال، به عنوان یکی از منابع حکمت و اداب زندگی در قلب چندین کشور جای گرفته است. کلیله و دمنه یک مجموعه است؛ مجموعه‌ای از داستان‌هایی که در طول قرن‌ها، پدران و مادران برای فرزندانشان به صورت قصه بازگو می‌کردند و به همین ترتیب داستان‌های آن سینه‌به‌سینه یکی پس از دیگری به نسل‌های جدید منتقل می‌شد. اما یک نکته در شکل‌گیری چنین انسجامی وجود دارد که این اثر را از دوران کهن برای ما به یادگاری نگه داشته و آن چیزی نیست به جز خود عنصر زمان. بزرگ‌ترین نویسندگان ما هم عموماً داستان‌هایی را از متون پیشینیان خود نقل می‌کردند و همیشه کتب دینی و مذهبی درکنار نوشته‌های اساطیری، فلسفهٔ سنتی را یاری می‌کردند. بنابراین قصه‌هایی همانند و این روایت است که به تفاوت هر راوی، دگرگون می‌شود.
کتابی که به شما آنقدر آموزش می دهد که نه تنها از آن لذت می برید ، بلکه خط به خط با آن همزادپنداری می کنید . اثری فوق العاده با پیشینه‌ای کهن که از زبان حیوانات، قصه‌های انسانی را به زیباترین شکل بیان می کند. کلیله و دمنه در زمان حکومت سامانیان توسط بلعمی از عربی به فارسی‌دری ترجمه گردید و رودکی نیز نسخه‌ای منظوم از آن را گردآورد که شوربختانه هر دو نسخه در طول تاریخ از میان رفت. امروز تنها نسخه‌های قدیمیِ فارسی موجود از کلیله و دمنه، دو نسخه‌ای است که در زمان حکومت غزنویان از روی نسخه عربیِ ابن‌مقفع به فارسی برگردانده شد. چون ابن مقفع کلیله و دمنه را از زبان پهلوی به تازی نقل کرد، بابِ برزویه را که در اصل کتاب نبود بر آن افزود تا در عقاید مسلمانان شک و تردید پدیدآورد و آن را برای قبول آیین خویش، که دین مانی بود آماده سازد. ادبیات تعلیمی زمینه‌ی گسترده‌ایست که موضوعات زیادی را دربر می‌گیرد و وقتی قرار باشد مضمون اخلاقی در یک حکایت گنجانده شود، دست نویسنده برای خلق ادبی بسیار بازتر از انواع دیگر نثر و نظم است.
جدا از این 10 باب که در بالا ذکر گردید، داستان‌های بسیار دیگری نیز در این کتاب وجود دارند که هر یک به عنوان زیر مجموعه هر باب در کتاب آمده است. علاقمندان به نسخه‌ها و ترجمه‌های مختلف مختلف کلیله و دمنه وبگاه کلیله‌خوان را هم ببینند. فصل شیر و گاو یکی از مهمترین فصلهای کلیله و دمنه است این باب برای تنبه بزرگان نوشته شده است و پر است از اندرزهای آموزنده. قصه‌های کَلیله و دمنه مربوط به دوهزار سال پیش است و تاکنون به بیش از 200 زبان ترجمه شده‌است.
کلیله و دمنه در واقع تألیفی است مبتنی بر چند اثر هندی که مهمترین آن‌ها پنجه تنتره (به سانسکریت पञ्चतन्त्र؛ Panchatantra) به معنی پنج فصل و به زبان سانسکریت است که توسط فیلسوف بیدبا و بدستور پادشاه هندی دبشلیم نوشته شده‌است. در روایات سنتی برزویه «مهتر اطبّای پارس» در زمان خسرو انوشیروان را مؤلف این اثر می‌دانند. صورت پهلوی این اثر هم‌اکنون در دست نیست و در طول سالیان از بین رفته‌است؛ اما ترجمه‌ای از آن به زبان سریانی امروز در دست است. کتاب کلیله دمنه کتابی است که از دیرباز برای همه دوستداران ادبیات چه در ایران چه در دنیا مرجعی معتبر به حساب می‌آمده است. پس از اینکه این کتاب از زبان سانسکریت به زبان پارسی ترجمه شد در زمره کتاب‌های مرجع فارسی زبانان در کنار شاهنامه، دیوان حافظ، بوستان سعدی و مثنوی معنوی قرار گرفت.
این کتاب با سفر دور و درازی که از میان خطوط نقشه‌ها و حرکت بین زبان‌های مختلف داشته، شاهدی‌ست بر اینکه انسان‌ها فارغ از هر قراردادی که آن‌ها را به دسته‌های کوچک و محدود تقسیم می‌کنند، در جان‌مایه‌ی مفاهیم و ایدئولوژی‌ها اشتراکات بی‌شماری دارند. متونی مثل شاهنامه‌ی فردوسی را می‌توانیم مثال خوبی بگیریم برای رشد و تکامل آثار ادبی؛ شبکه‌ای انتزاعی که به تعداد مخاطب‌های حاضر در یک سرزمین گسترش پیدا می‌کند و سرانجام به دست یک شخصیت نخبه مثل فردوسی در ۵۲ هزار بیت به نظم درمی‌آید. در گذشته حماسه‌ها و اساطیر یونان باستان به این شیوه پرداخته می‌شدند و در طول زمان، هر نویسنده‌ی بزرگی شانس خودش را برای اضافه کردن چیزی به این نوشته‌ها، امتحان می‌کرد. ممکن بود این تغییرات، شامل حذف یا اضافه نیز بشود؛ به‌هرحال چیزی که تصمیم نهایی را می‌گرفت، ذهنیت جمعی مردمی بود که از آن قصه‌ها باخبر بودند. اصل داستان‌های آن در هند و در حدود سال‌های 100 تا 500 پیش از میلاد به‌وقوع می‌پیوندند.
کلیله و دمنه کتابی پندآمیز است که در آن حکایت‌های گوناگون (بیشتر از زبان حیوانات) نقل شده‌است. کتاب کلیله و دمنه در روزگار پادشاهی خسرو انوشیروان ساسانی، توسط برزویه طبیب از زبان سانسکریت هندی به زبان پارسی میانه (پهلوی) ترجمه می‌شود. کتاب کلیله و دمنه (کرتکا – دمنکا) در اصل بزبان سانسکریت بوده و در دوران پادشاهی خسرو انوشیروان از هندی بزبان پهلوی برگردانده شد و در دوران منصور دوانقی خلیفۀ عباسی توسط ابن مقفع مشهور از زبان پهلوی به عربی ترجمه شد . گرچه کلیله و دمنه جزو آثار ادبی به شمار می‌‌آید و بخش اعظم پژوهش‌ها، توسط محققان ادبی روی آن انجام می‌گیرد، اما قصه‌های این کتاب تنها یک وجه ندارند. تابه‌حال صدها مقاله درباره‌ی کلیله و دمنه فقط به فارسی نوشته شده و قطعاً محققان ادبی غربی بیشتر از این ارقام و عددها از این اثر بهره گرفته‌اند.
این کتاب که با نثری متکلف و آگنده از واژه های مغولی و ایفوری و تازی نوشته شده در واقع تاریخ چنگیزیان است. این کتاب در استراسبورگ آلمان به سال 1912 با مقدمه برزویه و ترجمه نوار او که به طبع رسید. این کتاب در استراسبورگ آلمان به سال ۱۹۱۲م با مقدمه برزویه و ترجمه نوار او که به طبع رسید. پس از عضویت، لینک دانلود این کتاب و همه‌ی کتاب‌های سایت برای شما فعال می‌شوند.
کَلیله و دِمنه نوشته ویشنا سرما کتابی است از اصل هندی که در دوران ساسانی به زبان پارسی میانه ترجمه شد. کلیله و دمنه کتابی پندآمیز است که در آن حکایت‌های گوناگون (بیشتر از زبان حیوانات) نقل شده‌است. نام کتاب از دو شغال به نام «کلیله» و «دمنه» گرفته شده که قصه های کتاب از زبان آن ها گفته شده است . اصل داستان‌های آن در هند و در حدود سال‌های ۵۰۰ تا ۱۰۰ پیش از میلاد به وقوع می‌پیوندند. در این مطلب قصد داریم نکاتی را درباره‌ی کلیله و دمنه بررسی کنیم؛ کتابی که می‌توانیم آن را حاصل غنای ادبی و فرهنگی بین‌المللی بدانیم. کلیله و دمنه شامل بیش از پنجاه داستان است که تنوع زیادی دارند؛ گاهی به نثر نوشته شده‌اند و گاهی به نظم، گاهی طولانی‌اند و گاهی در چند خط خلاصه می‌شوند.
ثبت ديدگاه